ଶୀତରେ ଗରିବୀ

କିଏ ତୁ କାହିଁକି ବସିଛୁ ଏଇଠି

ଜାଣୁ କି ଦୁନିଆ ମନ୍ଦ

ରାତି ତ ହେଲାଣି ଯିବି ମୁଁ ଘରକୁ

ଦୋକାନ କରିବି ବନ୍ଦ ।

ଦେଖୁଛି କୋଳରେ ଶିଶୁପୁତ୍ର ଘେନି

ଶୀତରେ ଯାଉଛୁ ଥରି

କେମିତି କହିବି ଚାଲି ଯା' ଏଇଠୁ

ଦିଶୁ ବେସାହାରା ପରି ।

ସୁଖଦୁଃଖର ଏ ସଂସାର ଭିତରେ

ଧନୀଠୁ ଗରିବ ବେଶି

କିପାଇଁ ଦଇବ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କୁ

ଅଭାବେ ଦିଅଇ ପେଷି ?

ରାତି ସାରା ଯଦି ଏଠାରେ ରହିବୁ

ପାରିବୁ କି ଶୀତ ସହି

ହାଡ ଥରୁଛି ଲୋ କୋହଲା ପବନ

ମାରୁଅଛି ରହି ରହି ।

ଚିରାଫଟା ଖଣ୍ଡେ ଲୁଗା ତ ପିନ୍ଧିଛୁ

ପିଲା ବି ଥରୁଛି ସାଥେ

ଛିଣ୍ଡା ପଣତରେ ଘୋଡେ଼ଇ ରଖିଥା'

ଆଉଁଷି ପୁଅର ମାଥେ ।

ଗରିବୀ ଜ୍ବାଳାରେ ପାଟି ବି ଖୋଲୁନି

ଖାଇଛୁ କି ନାହିଁ କହ

ପିଣ୍ଡାର କୋଣରେ ବସି ତୁ ରହିଥା'

ଘରୁ ମୁଁ ଆସୁଛି ରହ ।

ପୁରୁଣା କମ୍ବଳ ଅଛି ମୋ ସମ୍ବଳ

ମାନ୍ଧାତା ଯୁଗର ବୁଣା

ଆଣିଦେବି ରହ ସେଥିପାଇଁ ଆଉ

ମନ ନକରିବୁ ଊଣା ।

ଖାଇବା ପାଇଁ ତୋ' ଥିବ କିଛି ଯଦି

ପଚାରି ବୁଝିବି ଘରେ

ସାମାନ୍ୟ ଲୋକ ମୁଁ ଜଞ୍ଜାଳ ଘେରରେ

ନିତି ଯୁଝି ଯୁଝି ମରେ ।

ଜୀବନ ଯାତନା ଦେଖିଛି ବହୁତ

ଅଜଣା ତୋ ପରିଚୟ

ତଥାପି କହିବି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ

ହାରିବାର ନାହିଁ ଭୟ ।

ନିରାପଦେ ଏଠି ରାତିଟି କଟାଇ

ଶୋଇ ଯା' ସକାଳ ଯାଏଁ

କାଲିର କଥାକୁ କାଲିକି ଦେଖିବା

ଉପାୟ ମିଳିବ ଛାଏଁ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା