ଅମୃତ ଫଳ

ନୃସିଂହ ପ୍ରସାଦ ପଣ୍ଡା

କଳା ସାଇବ

କଃ କେବେ ଫଳିବ

ଅମୃତ ଫଳ ସ୍ଵାଧିନତାର ?

ସିନ୍ଦୁରା ଫାଟିବାକୁ

ଆଉ କେତେ ରାତି ବାକି ? ?

କାହା ଏ ଛାତିରୁ

ଆଉ କେତେ ରକ୍ତ ନିଗାଡ଼ିବାକୁ ହେବ

ତମ ଅଦୃଶ୍ୟ ପଞ୍ଝାରୁ

ଏ ମାଟିରେ ଫୁଟି ଉଠୁଥିବା ଜୀବନଟିକକୁ

ମୁକୁଳାଇ ନେବାକୁ ? ?

ଏଇ ମାଟିର ମଣିଷ

ଆଜି ସର୍ବହରା, ଶୋଷିତ, ନିର୍ଯ୍ୟାତିତ,

ସିଏ କେଉଁ ଅଦୃଶ୍ୟ ହସ୍ତର ସଖୀ କଣ୍ଢେଇ ॥

ତା ଜଙ୍ଗଲ –ଜମି ନିଃସର୍ଗ ପ୍ରକୃତି

କେଉଁ ସାହୁକାର, ସୁଧଖୋର ମହାଜନ,

ବାବୁଭାୟାଙ୍କ ଇଙ୍ଗିତ କ୍ରମେ ହାତଛଡା ଆଜି l

କେଉଁ ସଭ୍ୟ ମଣିଷ

ତା’ ପରିପୁଷ୍ଟ ଜୀବନର ସନ୍ତୋଷଟିକକ

ଲୁଟିନେଲା ସବୁଦିନ ଲାଗି ।

ପାହାଡ଼ି ଝରଣା ଭଳି ଚଳ ଚଳ ଜୀବନ ତା’ର

ଆଜି ନୀରବ ନିସ୍ପନ୍ଦ ।

କାହାର ବା ଯାଏ ଆସେ କେତେ ?

କୁପୋଷଣ –ଦାରିଦ୍ର୍ୟ –ଅନାହାର ବୋଝ ତଳେ

ସିଏ ଚିର ନିଷ୍ପେସିତ ।

ନଗଡ଼ାର ବର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଣୁ ଶିଶୁ ମୃତ୍ୟୁ

ମାତ୍ର ଏକ ଘଟଣା,

କନ୍ଧମାଳ ଗୁମୁଡୁମାହର

ନିରୀହ ଜନଜାତିଙ୍କ ହତ୍ୟା ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା,

ଆଉ ସର୍ବୋପରି

ମାଲକାନଗିରି ଜାପାନୀଜ୍ଵର, ଏକ ମର୍ମନ୍ତୁଦ ମଡ଼କ l

ପତ୍ନୀର ମଳାଶବ ପିଠିରେ ଲଦି ଗାଁ ମୁହାଁ ଦୌଡୁଥିବା

ଦାନମାଝି ନିଷ୍ପେସିତ ମଣିଷର ଚିତ୍ର /ଚରିତ୍ର l

ସବୁଦିନ ଭଳି ଆଜି ବି ମହକି ଉଠେ ମଲ୍ଲୀ

ଦିଲ୍ଲୀର ଗାଳି ଉପଗଳିରେ,

ଭୁବନେଶ୍ଵର ସ୍ମାର୍ଟ ସିଟି ହସରେ ଫାଟିପଡ଼େ ॥

କହିପାରିବ କଳା ସାଇବ

ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ ଘେରା ନିଜ ଭିଟା ମାଟିରେ

ଉଦ୍ ବାସ୍ତୁ ସାଜିଥିବା ଏଇ ମଣିଷମାନଙ୍କ

ଲିଭି ଲିଭି ଆସୁଥିବା ଜୀବନ ଦୀପ

ପୁଣି କେବେ ଜଳି ଉଠିବ ? ?