ଦୁଇ ନେତ୍ର ଯଦି ହୁଅନ୍ତା ଦି’ଫାଳ

ଦୁଇ ନେତ୍ର ଯଦି ହୁଅନ୍ତା ଦି’ଫାଳ

 

ପ୍ରମୋଦ ପ୍ରଧାନ

 

ମୋ ଦୁଇ ନେତ୍ର ଯଦି ହୁଅନ୍ତା ଦି’ଫାଳ

ଫାଳେ ନେତ୍ରୁ ଝରୁଥାନ୍ତା ଅବିରତ ନୀଳାଶ୍ରୁ,

ଆରଫାଳୁ ବର୍ଷୁଥାନ୍ତା ଅହରହ ଆଗ୍ନେୟ କଲ୍ଲୋଳ !

 

ମୁଁ ହେଇଯା’ନ୍ତି ନିଦାଘର କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା,

ଜ୍ୱାଳାନ୍ତକ ବିଷଫଣା ତକ୍ଷକ,

ମୋ ଚାରିପାଖେ

ଗଡୁଥାଆନ୍ତେ ଅସଂଖ୍ୟ ମାଦଳ !

 

ଘୋଟିଯା’ନ୍ତା ମାଟିରୁ ଆକାଶକୁ ହାହାକାର,

ବୃକ୍ଷରୁ କାକଳୀ ଫଡ୍-ଫଡ଼େଇ

ଉଡ଼ିଯାଆନ୍ତେ ମହାଶୂନ୍ୟକୁ !

 

ମନ୍ଥିହୁଅନ୍ତା ସାଗର,

କରାଳ ଢେଉ ମାଡ଼ିମାଡ଼ି ଆସନ୍ତା କୂଳ ଲଂଘି,

ଫେରିଯାଆନ୍ତା କିଳିକିଳା ରାବ ଦେଇ,

ଉଦରକୁ ଟାଣିନିଅନ୍ତା ବିଦାରି ଘୋଷାରି,

ସମସ୍ତ ଭ୍ରୂଣର ତାରୁଣ୍ୟକୁ,

ତୃଣର ଅରଣ୍ୟକୁ !

 

ଶୁଭୁନଥାନ୍ତା ପାଦଶବ୍ଦ, କାହା ପାଦର ଘୁଂଗୁର

ବ୍ୟାପିଯାଆନ୍ତା ନିଃଶବ୍ଦ ଅନ୍ଧାର !

 

ନିଃଶବ୍ଦ ଅନ୍ଧାର ଦି’ଫାଳ ହେଇଯାଆନ୍ତା କି !

ବିଚ୍ଛୁରିତ ହୁଅନ୍ତା ଅନାୟତ୍ତ ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା,

ଆବର୍ତ୍ତରେ ଯୋଡ଼ିହୁଅନ୍ତା

ମୋ ଦି’ଫାଳ ନେତ୍ର...

ଗୋଟେ ଯୁଗର ଅୟମାରମ୍ଭ

ଜନ୍ମନିଅନ୍ତା ନୂଆ ସୁନୀଳ ପତ୍ର !

 

ଫ୍ରେଣ୍ଡସ୍ କଲୋନୀ, କଟକ

ଫୋନ : ୯୪୩୭୧୮୨୭୮୫

*****