ଏଇ ତ ଜୀବନ ?

ଏଇ ତ ଜୀବନ ?

ଜନ୍ମ ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟସ୍ଥ କେଇଟା ସମୟ

ଅନବରତ ଘୁର୍ଣ୍ଣୟମାନ ଘଣ୍ଟାକଣ୍ଟାର ଟିକ୍ ଟିକ୍ ଶବ୍ଦରେ

ଉତଫ୍ରୁଳିତ ହୋଇ ; ଫଳପ୍ରାପ୍ତିର ଆଶା ବିନା

କର୍ମ କରିଚାଲୁଥିବା ପରିଶ୍ରମୀ ।

ଏଇ ତ ଜୀବନର ଚଳାବାଟ

ଯେହ୍ନେ ନାଟ ପରେ ନାଟ

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଅଭିନୟ

ତା' ପୁଣି ବାସ୍ତବତାପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭିନୟ 

ଅନୁଶୀଳନ ତଥା ସାଜସଜ୍ଜାର ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ...

କେବେ ସୁଖରେ ;ଦୁଃଖର...

ପୁଣି ଦୁଃଖରେ ; ସୁଖର... ।

ଏଇ ତ ଜୀବନ ?

ଏଇ ତ ଜୀବନ ?

ଏଇ ତା'ର ଚଳାବାଟ 

ହୁଅଇ ଯେହ୍ନେ ଅନେକଙ୍କ ସାଥେ ଭେଟ

କୁଆଁ..କୁଆଁ.. କାନ୍ଦକୁ ବେଦରଦୀ ଭାବେ ଶୁଣୁଥିବା ମାଟିକାନ୍ଥଠୁ

ହୃଦୟାବିହିନ କୋକେଇ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 

ଏହା ମଝିରେ କେତେ ଯେ ମୁଖା ପିନ୍ଧା ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ

ବାବୁ , ଆଜ୍ଞା , ସାହେବ୍ .....।

ଭାବ ବୀଜର ଅଂକୁର ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଜ୍ଜୁର ଦୃଢତା

ସେଇଠୁ ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ପର୍କ ।

କେଇଟା ସ୍ୱାର୍ଥରେ...ତ , କେଇଟା ନିସ୍ୱାର୍ଥ ପ୍ରେମରେ..।

ଏଇ ତ ଜୀବନ ?

ସମୟର ତାଳେ.. ତାଳେ... ଚନ୍ଦ୍ରସୂର୍ଯ୍ୟ

ଭଦ୍ର ସମାଜରେ କେଇଟା ଭଦ୍ରମୁଖାର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ..

ମନରେ ସ୍ୱାର୍ଥ ବୀଜର କ୍ରମବୃଦ୍ଧି ସ୍ତରେ..ସ୍ତରେ..

ପ୍ରାୟ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟି ଯାଏ 

ଭୁସ୍ ଭାସ୍ ହୋଇ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ସ୍ବପ୍ନର ତାଜମହଲ

ଏକଦମ୍ ବାଲିଘର ପରି ।

ହେଲେ..,

ଏମିତିବି ସମ୍ପର୍କ କିଛି ଅତୁଟ ରହିଯାଏ

କାଳ କାଳ ଯାଏ...।

ସତେକି କୃଷ୍ଣ-ସୁଦାମା ସଂପର୍କ ପରି

ଏକଲବ୍ୟ- ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟ ପରି...

ହଁ..., ପୁଣି କେଦାର- ଗୌରୀ ପରି....।