ଦୁଃଖ

ଏଇ ଦୁଃଖ ଶବ୍ଦ କରିଥାଏ ସ୍ତବ୍ଧ ଜୀବ ଭାବନାର ପଥ

ହେଲେ ଅଜଣାତେ ଜୀବ ରଖେ ସାଥେ ବହୁଳେ ଏ ଶବ୍ଦ ସାଥ ।

ସୁଖି ବୋଲି କେହି କେବେ କୁହେନାହିଁ ସଦା କୁହେ ସ୍ବୟେଂ ଦୁଃଖି

ଅନ୍ତହୀନ ଏଇ ଭାବନା ଗ୍ରାସଇ ମାନବତା ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀ ।

ରଚିଛି ଯା' ବିଧି ଜୀବନ ପରିଧି ତାକୁ ଯେ' ନପାରେ ବୁଝି

ହା-ହୁତାଶମୟେ ଜୀବନ ବିତାଏ ସରବଦା ଦୁଃଖେ ମଜ୍ଜି ।

ତାକୁ ଦୁଃଖ ଏଡି ଯାଏନାହିଁ ଛାଡି ଯାବତ ଜୀବନ ଯାକ

ଯେ' ନିନ୍ଦଇ ବିଧି ବିଧାନ ଆରୋଧି ଅଜ୍ଞାନେ ନିଜ ବିବେକ ।

ଏଇ ଦୁଃଖ ଦୁଇଭାଗେ ପ୍ରବଳଇ କାୟିକ ଓ ମାନସିକ

ବାହ୍ୟ ରୂପେ ପ୍ରାପ୍ତି କି ଅବା ଅପ୍ରାପ୍ତି ବୋଲାଏ କାୟିକ ଦୁଃଖ ।

ଅନୁଶୋଚନା ହିଁ ଥାଏଟି ବୋଲାଇ ମାନସିକ ଦୁଃଖ ବୋଲି

ଦଳିଦିଏ ଏହା ମାନବ ପଣିଆଁ ଏଥିରେ ଯେ' ଯାଏ ଭଳି ।