ଗାଏ ତା' ଗୀତି

ମୁଁ ମାତ୍ର ନିମିତ୍ତ, ସାଧାରଣ ଜଣେ

ସାରସ୍ୱତ, କ୍ଷୁଦ୍ର

ଅସାର ଦ୍ରୁମ ।

ସ୍ୱର୍ଗ ପାରିଜାତ ନୁହେଁ, ନୁହେଁ ହୀରା

ରୁଦ୍ରାକ୍ଷ ରୀତିରେ

କରୁଛି କର୍ମ ।

ପ୍ରେରଣା ମୋ'ମନ,ପ୍ରେରଣା ମୋ'ଧନ

ସ୍ୱର୍ଗ ପାରିଜାତ

ପ୍ରେରଣା ମୋର ।

ଜୀଇଁଛି ତା'ପାଇଁ, ମରିବି ତା'ପାଇଁ

ତା'ପାଇଁ ଲେଖନୀ

ହୁଏ ଉର୍ବର ।

ସେ ହିଁ ସରସ୍ୱତୀ, ପ୍ରୀତି ପ୍ରଜାପତି

ସେଇ ହିଁ ମୋ'ମନ

ମୂଳ କବିତା ।

ତା'ରି ଇସାରାରେ ଶବ୍ଦ ମୋ'ର ଝରେ

ମୋ'ପାଇଁ ସେ ସ୍ୱୟଂ

ଜଗତ ଜିତା ।

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ

ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ ମନେ

ଗାଏ ତା'ଗୀତି ।

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ମନ୍ତ୍ରରେ କବିତା କଳ୍ପରେ

ଭକ୍ତି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି

ବାଢେ ତା' ପ୍ରତି ।

ମୋ'କବିତା କନ୍ୟା ଉତ୍ସାହର ବନ୍ୟା,

ଉଦ୍ଧିପନା ଉର୍ମି

ଓଢଣୀ ଉଢେ ।

ରାଇଜେ ରାଇଜେ ସଂସ୍କାର ମୁରୁଜେ

ନୃତ୍ୟରେ ନୃତ୍ୟରେ

ସଂସ୍କାର ବାଢେ ।

ଜନମ ଲଭିଛି ଜନନୀ କୋଳରେ

ମଶାଣି ମଣ୍ଡିବି

ପ୍ରେରଣା କୋଳେ ।

ସେଇ ମୋ' ସୁଖଦା ସେଇ ମୋ'ବରଦା

ବନ୍ଦିନୀ ସେ ମୋର

ଭକତି ଜଳେ ।