ଯିବି ନାହିଁ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମକୁ

ହାତ ଯୋଡି ତୋତେ ନେହୁରା ହେଉଛି

ତୋ ପାଖେ କରୁଛି ଆଳି

ସହି ଯିବି ମୁହିଁ ବୋହୂଟା ମୋହର

ଦେଉଥିଲେ ଯେତେ ଗାଳି ।

ମାଗିବିନି ତୋତେ ବଖରାଏ ଘର

ତୋ ଘରେ ରହିବା ପାଇଁ

ଲୋଡ଼ା ପରା ମୋତେ ଛୋଟ ଟୁଙ୍ଗିଟିଏ

ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବା ପାଇଁ ।

ଏଇଠି ରହିଛି କେତେ କାହିଁ ସ୍ମୃତି

ଏହି ମୋର ଭିଟାମାଟି

ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ କଥା କହିଲେ ଧନରେ

ମରିଯିବି ମଥା ପିଟି ।

ବାପା ସିନା ତୋର ଏକା କରି ମୋତେ

ଚାଲିଗଲେ ଆର ପାରି

ଆଜିବି ଦେଖୁଛି ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଛବି

ଝୁରୁଛି କାନ୍ଥ ପାଚେରୀ ।

ଦିନ ସିନା ସବୁ ଚାଲି ଯାଇ ଅଛି

ସେମିତି ରହିଛି ଚିହ୍ନ

କେମିତି କହୁଛି ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ଯାଇ

ରହିବାକୁ ମୋତେ ଧନ ।

କହିବିନି କେବେ ତୋତେ ମୁଁ ଧନରେ

ମୋ ସେବା କରିବା ପାଇଁ

ଆଜିବି ଦେହରେ ବଳ ମୋର ଅଛି

ଜୀବନ ଜିଇଁବା ପାଇଁ ।

କେତେ ଘୁଅ ମୁତ ସଫା ମୁଁ କରିଛି

ଛୋଟ ଯେବେ ହେଇଥିଲୁ

ବଡ ହେଲା ପରେ ସେହି ସବୁ କଥା

କେମିତି ତୁ ଭୁଲିଗଲୁ ।

ଖାଇବାକୁ ଗଣ୍ଡେ ଦେବୁ ତୁ ମୋତେରେ

ଯଦି ତୋର ଇଛା ହେବ

ନହେଲେ ଧନରେ ଭୋକ ଉପାସରେ

ଦିନ ମୋର କଟିଯିବ ।

ହେଲେ ଯିବି ନାହିଁ ମୁଁ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମକୁ

ଭିଟାମାଟି ସବୁ ଛାଡି

ପାରିବୁ ଯଦି ତୁ ବିଷରୁ ଟୋପାଏ

ନିଜ ହାତେ ଦେବୁ ବାଢି ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ

ସୁନ୍ଦରପୁର,ପ୍ରୀତିପୁର, ଯାଜପୁର