ବୃକ୍ଷ

କେତେ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତକୁ ସହିଛି

ମାଟି ଭିତରେ ଅସ୍ତିତ୍ଵ

ଗଗନକୁ ଛୁଇଁବାର ପ୍ରୟାସ

କେବେ ହାରି ଯାଇନି

ନିଦାଘର ପ୍ରତାରଣା ପରେ ବି

ସଦା ବସନ୍ତର ଅପେକ୍ଷା କରିଛି

ସହନଶୀଳତା ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛି ।

ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ମେଲେଇଛି

ନିଜ କାୟା ବିସ୍ତାରିଛି

ପଥିକକୁ ଛାୟା

ବାୟୁମଣ୍ଡଳକୁ ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଇଛି

ବଦଳରେ କିଛି ଚାହିଁନି

ନିସ୍ଵାର୍ଥପରତା ଶିଖେଇଛି ।

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ଫୁଲ ଫୁଟିଛି

ସୁଗନ୍ଧ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ବିଛାଇଛି

ମଧୁପର ମନ ହରିଛି

ସମ୍ବାଳୁଆକୁ ପ୍ରଜାତିରେ ରୂପାନ୍ତରିତ

ହେବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଛି

ବଦାନ୍ୟତାର ଉଦାହରଣ ହେଇଛି ।

ମିଠା ରସୁଆଳ ଫଳ ଫଳିଛି

ପକ୍ଷୀ ମନୁଷ୍ୟର ତୃଷା ହରିଛି

ବଦଳରେ କିଛି ଚାହିଁନି

କେବଳ ପ୍ରେମ ବାଣ୍ଟିଛି

ପାଳନକର୍ତ୍ତା ଦ୍ବିତୀୟ ଈଶ୍ୱର ସାଜିଛି ।

ବସ୍ତ୍ର ବାସ ପାଇଁ ପତ୍ର ଡାଳ ଦେଇଛି

ତଥାପି ଅହଂକାର କରିନି

ଆପାଦମସ୍ତକ ସେବାରେ ଲାଗିଛି

ଆହା ପଦେ ନକହି

ଜନ କଲ୍ୟାଣରେ ଲାଗିଛି

ସମର୍ପଣ ଭାବ ଶିଖେଇଛି ।