ଆନ ସ୍ଵର୍ଗ ସୁଖ ଲୋଡା ନାହିଁ

ଆନ ସ୍ଵର୍ଗ ସୁଖ ଲୋଡା ନାହିଁ

ୟଦି ଶିକ୍ଷକ ହୋଇଛି କେହି l

ଶିକ୍ଷକ ବୃତ୍ତିକୁ ଆଦରି ନେଇଛି

ଏ ମୋର ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟ

ମୋ କର୍ମଡୋରିରେ ବନ୍ଧାହୋଇଅଛି

ଏ ଦେଶ ଶିଶୁଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ

ଶିଶୁଙ୍କ ମେଳରେ ଜ୍ଞାନ ବାଣ୍ଟିବାକୁ

ମନ ହୁଏ ହାଇ ପାଇଁ l

ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମର ଫଳ ଆଧାରରେ

ଏ ବୃତ୍ତି ପାଇଛି ମୁହିଁ

ମୋକର୍ମପଥରେ ଆସୁଯେତେବାଧା

ପଶ୍ଚାତ୍ପଦ ହେବି ନାହିଁ

ଦୃଢ଼ ମନୋବଳ ଆଣଇ ସୁଫଳ

ଶିଶୁଙ୍କୁ ଦେବି ଶିଖାଇ l

ମାଟି ପିଣ୍ଡୁଳାଟି କୁମ୍ଭକାର ହସ୍ତେ

ଗଢ଼ାଇ ନିଅଇ ରୂପ

ଅଜ୍ଞାନ ଶିଶୁଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷକ ଗଢନ୍ତି

ଆଚରି କଠିନ ତପ

ଜ୍ଞାନ ତରୁ ଭାବି ଶିଶୁ ଆଶ୍ରା କରେ

ତାର ଜୀବନ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ l

ପଶୁର ଅନ୍ତର ବୁଝି ପଶୁ ପାଳଇ

ଉତ୍ତମ ପଶୁ ପାଳକ

ଶିଶୁର ଅନ୍ତର ବୁଝି ଜ୍ଞାନ ଢାଳେ

ଭାବ ପ୍ରବଣ ଶିକ୍ଷକ

ତେଣୁ ଅଜ୍ଞ ଶିଶୁ ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ ଢାଳେ

ଗୁରୁ ପଦେ ମଥା ନଇଁ l

କୋମଳ ଚପଳ ବାଳୁତ ମନକୁ

ମାପି ପରେ ଅବା କିଏ

ମାପିବା ଦକ୍ଷତା ଅଛି ବୋଲି ଗୁରୁ

ମାପ ଦଣ୍ଡ ଧରି ଥାଏ

ସେହି ମାପ ଦଣ୍ଡ ଗଢାଇ ଶିଶୁକୁ

ମଣିଷ ପଣିଆ ଦେଇ l

ସୁବର୍ଣ୍ଣକୁ ଯେତେ ପେଶୀବା ଅନଲେ

ଶୁଦ୍ଧତା ଉଠିବ ଫୁଟି

ବାଧା ବିଘ୍ନ ଯେତେ ଆସିବ ଜୀବନେ

ପୌରୁଷ ଆଣେ ସାଉଁଟି

ସୁଖ ଦୁଃଖ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏଇତ ଜୀବନ

ସ୍ୱାଦ ଚାଖିବାର ପାଇଁ l

ବିଧାତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ମୋ ଜୀବଦଶାରେ

ଶିଶୁଙ୍କୁ ଗଢିବି ମୁହିଁ

ଦୁର୍ଗୁଣକୁ ହରି ସୁଗୁଣକୁ ଭରି

ମଣିଷ ପଣିଆ ଦେଇ

ଅଣ ପରିଶୋଧ ରୁଣ ଗୁଣ ଗାଏ

ତାର ଯାବତ୍ ଜୀବନ ପାଇଁ l

ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ ଜ୍ଞାନ ବିତରଣ

ଏହି ଶିକ୍ଷକ ସ୍ଵଧର୍ମ

ସ୍ଵଧର୍ମ ବିହୁନେ ଆଳସ୍ୟ ପଣରେ

ବ୍ୟର୍ଥ ସିନା ଏ ଜୀବନ

ଅଜ୍ଞାନ ତିମିର ଦୂର କରିଦେବା

ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା ହୋଇ |