ରାସବିହାରୀ ହେ

ରାସବିହାରୀ ହେ ରାସରେ ରସେଇ

ବୃଷଭାନୁ ଜେମା ଦେଇ

ହେଲେ କି ହରଷ ପାଇ ତୁମ ରସ

ମାୟା ମୋହୁ ଗଲେ ବହି ।

ଭୟ ଅପନିନ୍ଦା ବିରହ ବେଦନା

ମନେ ଅପଘନେ ଥାଏ

କ୍ଷଣ ଭରେ ଆସେ କ୍ଷଣ ଭରେ ଯାଏ

ବଂଶୀ ରେ ବିଭୋର ହୁଏ ।

ବୃନ୍ଦାବନ ହରି ହେ ମୁରଲୀଧାରୀ

କାହିଁକି କଲ ଏପରି

ବୃନ୍ଦାବତୀ ଯେବେ କୂଳ ମାନ ସାଜେ

କୂଳକି ଉଠିବ ପୁରି ।

ସତେକି ସରମ ସାଜିଲା ଭରମ

ଦିବ୍ୟ ପ୍ରେମେ ଗଲେ ଭିଜି

ଯେତେ ଗୋପାଙ୍ଗନା ହେଲେ ଆପ୍ତକାମା

ମନମଥୁ ଗଲେ ହଜି ।

ତଥାପି କାହିଁକି ବିରହ ବେଦନା

ମନେ ଏତେ ଘାରୁଥାଏ

ବ୍ରଜବିନୋଦିନୀ ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ରାଣୀ

କୁଳ ମାନ ଭୁଲିଯାଏ ।

ହେଲେ ରାଧାରାଣୀ ବରାକି ବରଣୀ

ବାଙ୍କବିହାରୀଙ୍କ ସାଥେ

ଭୁଲିଗଲେ କିବା ସଂସାର ନିୟମ

କାଳିଆ କାହ୍ନୁର ପଥେ ।

ନଟବର ଧର ନଟର ନାଗର

ନଟ ଲଗାଇଲ ଯାହା

କୁଳ ଭୁଆସୁଣୀ ଅଭିଆଡୀ ପୁଣି

ପ୍ରେମ ପାଇଁ ହେଲେ ବାୟା ।

କେମିତି ବୁଝିବି ହେ ବ୍ରଜକିଶୋର

ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ତନୁ ଧ୍ୟାନ

ହୁଏ ବିମୋହିତ ସ୍ଵତନୁ ସହିତ

ରହିଯାଏ କାହିଁ ମନ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା