ପ୍ରେମ ପ୍ରମୋଦିନୀ

ପ୍ରେମ ପ୍ରମୋଦିନୀ ହେଲେ ନିର୍ଝରିଣୀ

ହୃଦୟର ହରାରାତି

ପାଉଥାଏ ପ୍ରେମ ପାରମିତ ସମ

ଦେଉଥାଏ ପରାବର୍ତ୍ତି ।

ପୁରୁଷ ପରଶେ ପ୍ରୀତିର ବରଷେ

ଯଉବନେ ପ୍ରେମ ଅତି

ସେ ପରଶ ଯଦି ଭାବରେ ଭରଷେ

ପ୍ରେମ ନିରନ୍ତର ଗତି ।

ଦେହାତୀତ ପ୍ରେମ ଦେହ ଖୋଜେ ନାହି

ଦେହ ଏକ କ୍ରିୟା ତାର

ବିଦେହର ପ୍ରେମ ସତ୍ତ୍ଵ ଗୁଣେ ସମ

ଝରୁଥାଏ ପ୍ରୀତି ଝର ।

ଯା’ ପାଶେ ବିଭବ ପ୍ରେମର ପରାଦ

ପାଉଥାଏ ମଧୁ ସ୍ଵାଦ

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରେମ ନୁହେଁ କେବେ ପାପ

ପ୍ରେମ ପରସ୍ପର ଭାବ ।

କିଏ କହେ ପ୍ରେମ ଉଛୁଳା ଯୌବନ

ପ୍ରଣୟରେ ତାର ଶକ୍ତି

ପାଉଥିଲେ ଦେଇ ପାଉଥିଲେ ନେଇ

ମଦନରେ ମୋହେ ରତି ।

କିଏ କହେ ପୁଣି ପ୍ରେମ ନିବେଦନ

ଆତ୍ମା ଦେହ ସମର୍ପଣ

ନପାଇଲେ ପ୍ରେମ ବଞ୍ଚିବା ଜୀବନ

ହେଉଥାଏ ଅପଘୃଣ ।

ସେହି ପ୍ରେମ ପୁଣି ପୂଜାରିଣୀ ସାଜେ

ହୃଦୟର ହୁଏ ହାର

କେତେ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେ ଦେବାକୁ ଗୁଞ୍ଜର

ହେଉଥାଏ ଅଭିସାର ।

ପ୍ରେମ ଦେଲେ ସ୍ଵପ୍ନ ନଗ୍ନତା ନଟନ

ନବଦ୍ୟରେ ଯାଏ ଦିନ

ନବୋଦ୍ୟମ ବୃଥା ହେଉଥାଏ ଯଥା

ନବଶଶୀ ନବଘନ ।

ପ୍ରେମ ବହ୍ନି ଶିଖା ପ୍ରେମରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ପ୍ରେମରେ ଦ୍ବେଷ ବିଦ୍ବେଷ

ନମାନନ୍ତି ଝଡ ଝଞ୍ଜାର ଆକ୍ରୋଷ

ପିଉଥାନ୍ତି ପଛେ ବିଷ ।

ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା ପ୍ରୀତିର ପରଷା

ଅମରୁତ ସମ ଆଶା

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ଶାଶ୍ଵତ ସୁଖଦ

ହେଉଥିଲେ ପରିତୋଷା

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା