ହଜିଯାଇଥିବା ସ୍ବପ୍ନକୁ ଖୋଜି ରାତି

ହଜିଯାଇଥିବା ସ୍ବପ୍ନକୁ ଖୋଜି ରାତି ବୁଡିଯାଏ ଅନ୍ଧାରରେ,

ଆଖିଆଗେ ଉଭା ନୂଆ ସକାଳଟେ ସଜାଇ ସୂର୍ଯ୍ଯର ଆଲୋକରେ ।

ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ ପଛକଥା ସବୁ ପାଇଥିବା ଦୁଃଖ ଛଳନା,

ଯିଏ ଅଵିଶ୍ଵାସୀ ଅନ୍ଧାରରେ ରହୁ ତା ପାଇଁ କାହିଁକି ଭାବନା !!

ବିସ୍ମୃତି ନାମରେ ମହୌଷଧୀଟିଏ ଦେଇଛନ୍ତି ବିଶ୍ଵ ଜୀବନ

ଛଳନାକୁ ଭୁଲି ସ୍ବାଗତ କରଇ ନୂଆ ଜୀଵନକୁ ଏଇ ମନ ।

କେତେ ମହାଦ୍ରୂମ ଭାସି ତ ଗଲେଣି ସମୟର ମହା ସ୍ରୋତରେ

କ୍ଷୁଦ୍ର ଦୂର୍ବାଟିଏ କେତେକ ମାତ୍ର ମୁଁ ଆଶ୍ରା ଖୋଜେ ମାଟି ମୁଠେରେ ।

ଘାସ ଫୁଲପରି ସ୍ବପ୍ନ ମୋହର ନିଜକୁ କରିବି ନିଜେ ସିଦ୍ଧ,

ଅଢେଇ ଦିନର ଜୀବନ ଯେଉଁଠି କାହା ସଙ୍ଗେ ଵାଦ ପ୍ରତିବାଦ ?

'ମୁଁ 'ଵୋଲି ଯାହା ନିଜକୁ ଦେଖାଏ ମୁଁ କି ସେଇ ମଣିଷ

ମୋ ଭିତରେ ଅଛି ଆଉ କାହା ସତ୍ତା ବିଶାଳର ଏକମାତ୍ର ଅଂଶ ।

ଶୁଭ ସକାଳ ।