ବେସୁରା ଗୀତି-୭୬୫

ଜୀବନର ପଥ ଏତେ ଯେ ଦୁର୍ଗମ

ଜାଣି ନଥିଲି ମୁଁ ଦିନେ

କଣ୍ଟକିତ ଅଟେ ଚଲାପଥ ସବୁ

ଶୁଣାଇଲୁ ମୋର କାନେ ॥

ତୁ ପରା ବରଷା ନିଜେ ତ ଭୋଗୁଛୁ

ଅନ୍ୟ କଲା କର୍ମ ଫଳ

ଭୁଲି ତୁ ଗଲୁଣି ସମୟ ସାରଣୀ

ତୋ ଆସିବା ଯିବା ବେଳ ॥

ଆସୁଛୁ କେବେ ତୁ ଯାଉଛୁ ବା କେବେ

ନିଜେ ତ ପାରୁନୁ ଜାଣି

କେବେଳେ ଅଜାଡି ଦେଉ କେବେ ଅବା

ତୋ ଦେହେ ନ ଥାଏ ପାଣି ॥

ପ୍ରକୃତି ନିୟମେ ସଭିଏଁ ତ ବନ୍ଧା

ତୁ ଯଦି ଗଲୁ ବଦଳି

ମୁଁ କି ଅବା ଛାର ବଦଳି ଯାଉଛି

ନିଜ ମୁହେଁ କଳା ବୋଳି ॥

ପ୍ରକୃତି ନିୟମ ଲଙ୍ଘିଲେ ଏପରି

ଦଶା ହୁଏ ସଭିଙ୍କର

ସେପାଇଁ ଭାବୁଛି ନେବି ମୁଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି

ହେଉ ପଛେ ଭୟଙ୍କର ॥