ପିତା ସ୍ମୃତି

ନନା ମନେପଡେ ଆଜି ତୁମ ସ୍ମୃତି

ଲେଖୁଛି ମନରୁ ଭାବିଵହୁକିଛି ନନା ତୁମ ପାଦ ତଳେ କରୁଛି ପ୍ରଣାମ

ଧରିବନି କେବେ ମୋର ଦୋଷମାନ

ସଂସ୍କାର ଦେଇଛଶାସନକରିଛ

ଭୁଲ ଥିଲେ ତ୍ରୁଟି ସୁଧାରି ଦେଇଛ

କୋଳକୁ ନେଇଛ ସ୍ନେହଭିକରିଛ

ବାତ୍ସଲ୍ୟମୋହରେବାନ୍ଧିରଖିଛ

ନିଜେ କଷ୍ଟ ସହି ଆମକୁ ମଣିଷ କରିଛ

ସାହାସଦେଇଛଧର୍ଯ୍ୟତଦେଇଛ

ଅନ୍ୟାୟ ବିରୋଧରେ ଲଢିବା ସିଖାଇଛ

ବାଟ କଡାଇଛ , ରାସ୍ତା ଦେଖାଇଛ

ମଣିଷ ପରି ମଣିଷଟିଗଢିତୋଳିଛ

ଆଖି ଆଗରେ ଝଲସି ଉଠୁଛି

ତୁମ ହସ ଭରା ମୁଖ

ମନେ ପଡ଼େ ତୁମ କପାଳେ

ଲେପିତଚନ୍ଦନ ଟୋପା

ତୁମର ସେହି ସ୍ନେହ ଭରା ଡାକ

ତୁମର ଶାନ୍ତ ସରଳଜୀବନ

ତୁମରସେହି ଭଜନଜଣାଣ

ସୁନ୍ଦର ମନୋହର ଲିଖନୀ ଶୈଳୀ

ଅସୀମଜ୍ଞାନରଭଣ୍ଡାର

ତୁମର ସେହି ବୈଦିକ କର୍ମକାଣ୍ଡ

ତୁମ ଋଣ ସୁଝି ପାରିବିନି ଯମା

ତୁମ କରୁଣାଟିକୁ କରିବନି ଉଣା

ତୁମ ପାଦ ତଳେ କୋଟିଦଣ୍ଡ ବତ

ଭୁଲ ହେଲେ କ୍ଷମା କରିବ ତ୍ବରିତ।

ଡକ୍ଟର ଝରଣା ଶତପଥୀ

ଭୁବନେଶ୍ବର