ନାସ୍ତିକ

ସୁଶାନ୍ତ ଦାସ

ନିଜର ଭାବୁଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିଲେ

ଏଥର ମିଛ ନୁହେଁ

ଯାହା କହିବି ସତ କହିବି

ସଂସାର ସିନା ମିଛ

ତମେ ମୋ ନିଜର

ଏ କଥା କଣ ମିଛ l

ପାପକର୍ମରେ ଲିପ୍ତ ଥିବା

ମୋର ସମସ୍ତ ଅପକର୍ମର

ହିସାବ,ଅପହରନଣ,ଲୁଣ୍ଠନ,ଧର୍ଷଣ

ସବୁ ତ ମୋ ଦ୍ଵାରା ହେଉଥିବା ଅପକର୍ମ l

ମୁଁ ତ ହିସାବ ରଖିନି

କେତେ ଜଣ ବିଧବା ହୋଇଛନ୍ତି ମୋ ଲାଗି

କିଏ ଭିକ ମାଗୁଛି ରାଜରାସ୍ତାରେ

କିଏ ପାଗଳ ହୋଇ ବୁଲୁଛି

ଅଧା ଲଙ୍ଗଳା ଅବସ୍ତାରେ

କିଏ ପୁଣି ଜିଦ୍ ଧରି ବସିଛି

ହତ୍ୟା କରିବ ମୋତେ ବିଚ୍ ରାସ୍ତାରେ l

ମୁଁ କାହାକୁ କଣ ଡେୟର

ନା ଖାତିର କରେ,

ମୁଁ ତ ଅଦରକାରୀ ,ଅପଦାର୍ଥ ,ନାସ୍ତିକ

ମୋର କ୍ରୁରତାର ଆକ୍ରୋଶରେ

ସମସ୍ତେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ l

ମୋର ଅତି ନିଜର

ପ୍ରେମ ସ୍ନେହ ଆତ୍ମୀୟତାରେ

ମଣିଷ ହେଉଥିବା ଭେଣ୍ଡା ପୁଅକୁ କହିଲି,

ପୁଅରେ ,

ଚାଲ ଯିବା ଆଜି କାମକୁ

ନ ଗଲେ ସଂସାର ଚାଲିବ କେମିତି

ମୁଁ କାହିଁକି ତମ ସହ ଯିବି

ଜନ୍ମ ଦେଇଛ ତମେ

ପୋସିବ ତମେ l

ସ୍ତବ୍ ଧ ପାଲିଟିଲି ମୁଁ

ଧରିଲି ହାତରେ ଟାଙ୍ଗିଆ

ପୁଅକୁ ମୋ ସହ ପୋଷିବାକୁ

ହେବ,ପୁଣି ସେହି କୁକର୍ମ

ତା ଛଡା ମୋ ଦ୍ଵାରା

ଆଉ କଣ ହେବ l

ମୁଁ ତ ଆଜନ୍ମ ନାସ୍ତିକ l