ମୃତ୍ୟୁର ମଧ୍ୟଭାଗେ

ଜାଣିନି କେତେ ଆଉ ବୋଝ

ଏ ଜୀବନ ଦେବ,

କେତେ ଆଉ କଣ୍ଟା ଜାଣିଶୁଣି

ମୋର ପାଦେ ଫୁଟିବ,

ପଚାରନା କେହି କାହିଁ

ଭରିଯାଏ ଲୁହରେ ଏ ଆଖି

କାରଣ କହିବା ପାଇଁ ଶବ୍ଦର

ସାମର୍ଥ୍ୟ ବି ଏଠି କମ ପଡିବ ।

ସପନର ରଙ୍ଗ ମହଲ ଦିନେ ହଜିଯିବ

କେବଳ ନିର୍ଜନରେ ଏକାକୀ ହିଁ ରହିଯିବ ,

କହିବାପାଇଁ ତ ବାକି କିଛି ନାହିଁ

ତଥାପି ଏ ଆଦ୍ର ନୟନଟା ସବୁକିଛି କହିଯିବ ।

ବାସ ଏତିକିରେ କାହାଣୀଟା ସରିଯିବ

କାଲି ଯିଏ ଶଙ୍କାନ୍ଵିତ ଥିଲା

ଆଜି ଆଘାତ ପାଇବ,

ଏହି ମହାନଗରୀରେ କିଏ ବା ଟେକି ରହିଛି,

କାଲି ଆସିଥିଲା ପାରିଜାତ ସାଜି

ଆଜି ବିଦାୟ ନେବ ।

ଜଣାନାହିଁ କେବେ ହେଲା ଜୀବନଟା ପୁରା

ତଥାପି ଲାଗୁଛି ରହିଯାଇଛି କିଛି ଏବେ ବି ଅଧୁରା,

ସାତ ରଙ୍ଗୀ ସପନର ଝିଲ ମିଲ ଚାଦର ଉଆଡ଼େ

ଲାଗୁଛି ଏବେ ବି କିଏ ସେ

ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ ନେଇ ହୋଇରହିଛି ଛିଡା ।

ରୋଜା ପଣ୍ଡା

ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ ଭବନ ,ନେତାଜୀ ନଗର,ମଧୁପାଟଣା

କଟକ-୭୫୩୦୧୦