ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ

ନୀଳ ଗଗନର ବିହଙ୍ଗମ ତୁହି

ଉଡିବା ଯେ ତୋର ଧର୍ମ ।

ଆକାଶେ ଆକାଶେ ଉଡି ଉଡି ବୁଲି

କରିଥାଉ ତୋର କର୍ମ ।

କେତେ ନଈ ନାଳ କେତେ ତରୁଲତା

କେତେଯେ ଗହନ ବନ ।

ଉଡି ଉଡି ବୁଲି ନିତି ଦେଖୁଅଛୁ

ଖାଉଛୁ ଖୋଲା ପବନ ।

ବଣ ପରବତ ତରୁଲତା କୀଟ

ତୁ ଯେ ସଭିଙ୍କର ସାଥୀ ।

ନିତି ଖୋଲା ଗପ ହୋଇ ଦୁଃଖ ସୁଖ

ଦିନ ତୋର ଯାଏ ବିତି ।

ଭୁଲି କି ପାରିବୁ ତୋର ସେ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କୁ

କରି କି ପାରିବୁ ପର ।

ଛାଡ଼ିକି ପାରିବୁ ସେଇ ମୁଲକକୁ

ମନ କି ମାଡିବ ତୋର ।

ନିତି ଖାଉଅଛୁ ସାଥୀ ମେଳେ ବସି

କେନ୍ଦୁ ଡିମିରି ଚାହାର ।

ଦେଲେ ହେଲେ କିବା ରୁଚିବକି ତତେ

କଦଳୀ ଓ ଛେନା ସର ।

ଦେଖି ଦେଲେ ତତେ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ

ଆସନ୍ତୁ କି ଘର ମୋର ।

ସୁନା ପଞ୍ଜୁରିରେ ରହି ଖାଉଥାନ୍ତୁ

ଯାହା ମନ ଇଚ୍ଛା ତୋର ।

ମୁକ୍ତ ଗଗନର ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗମ

ଆକାଶ ତୋ ଜନ୍ମ ସାଥୀ ।

ଆସବକି ଉପବନେ ମୋର ଥରେ

ରହିବାକୁ ଦିନ ରାତି ।

****

ଶ୍ରୀ ଡମ୍ବରୁଧର ବାଗ, ଚପ୍ରିଆ, ଗୋଲାମୁଣ୍ଡା, କଳାହାଣ୍ଡି ।