ସ୍ମୃତି ଏକ ରୂପା ଜହ୍ନ

ତୁମ ଭଲ ପାଇବାରେ,

ମୋର କୌଣସି ସନ୍ଦେହ ନ ଥିଲା,

ତୁମେ ବି ଜାଣିଥିଲ, ମୁଁ ବି ଜାଣିଥିଲି,

ମୋ ସ୍ନେହ ,ପ୍ରେମ ,ବିଶ୍ବାସ ଭରା ,

ଆବର୍ତ୍ତ ମଧ୍ୟରୁ ବାହାରି ପାରିବନି ।

ଆଉ ମୁଁ ? ?

ସେଇ ଭଲପାଇବାର ପରିଧିରେ ,

ଘୁରି ଘୁରି ଆତ୍ମହରା ହୋଇଥିଲି,

ତୁମ ସହ ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜର ପାଣି, ପବନ ସହ,

ନିଜକୁ ସାମିଲ କରି ନେଇଥିଲି ।

ହେଲେ,

ମୋ ବିଶ୍ବାସ, ପ୍ରେମର ମୂଳଦୁଆକୁ,

ତୁମେ ଦୁର୍ବଳ, ଜର୍ଜର କରି ଦେଇଥିଲ,

ମୋ ଠୁଁ ନିଜକୁ ଦୂରେଇ ନେଇ ।

କିନ୍ତୁ ତଥାପି,

ମୁଁ ନିଜକୁ ଦୂରେଇ ପାରି ନ ଥିଲି,

ତୁମ ପ୍ରେମର ବଳୟରୁ, ତୁମ ଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସର ପ୍ରତିଟି ଗତିରୁ ,

ତୁମ ହୃଦୟର ପ୍ରତିଟି ସ୍ପନ୍ଦନରୁ,

ମଜବୁତ କରି ଧରି ରଖିଥିଲି, ସ୍ମୃତିର କାନ୍ଥକୁ।

କାରଣ ,

ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି, ସେ ମଜବୁତ କାନ୍ଥକୁ ,

ଦୁର୍ବଳ କରି ପାରିବାର ସାହସ ବା ଶକ୍ତି,

ତୁମର କେବେ ବି ନ ଥିଲା ।

ଆଉ ମୁଁ ,

ଆଜି ବି ସେଇ ସ୍ମୃତି କାନ୍ଥରେ,

ତୁମ ପ୍ରେମ ର ପ୍ରତିରୂପ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖି ପାରେ ।

କଲ୍ୟାଣୀ ନନ୍ଦ,

ବୁଢାରଜା , ସମ୍ବଲପୁର, ଓଡିଶା ।