ପ୍ରଣତି ଗୋ

ପ୍ରଣତି ଗୋ !

ତୁମେ ଏତେ ସୁକୁମାରୀ,

ଏଡ଼େ ମୃଦୁ ସୁହାସିନୀ !

ତୁମରି ଆଗମେ

ରାଗ,ରୋଷ,ହିଂସା

କମିଯାଏ,ହୋଇ କୁନି ।

ଏତେ ଲାଜକୁଳୀ,

ନମ୍ରତା, ମାନିନୀ

ଆଉ ଜଣେ ବସୁମତୀ ।

ତୁମ ଦରଶନେ

କ୍ରୋଧର ଜୁଆର

ଥମିଯାଏ ହୋଇ ପ୍ରୀତି ।

ତୁମ ଆଗମନେ

ବୈଶାଖୀର ଝାଞ୍ଜି

ନରମି ଯାଏ ।

ଶତ୍ରୁତା ଭରା

ତୀକ୍ଷଣ୍ ମନରେ

ମଳୟ ମହକ ବହେ ।

ପ୍ରଣତି ଗୋ !

ତୁମ ନମ୍ରତା ଆଗରେ

ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ପରାଜିତ ।

ତୁମ ଅଭିପ୍ରାୟ

ଯୁଦ୍ଧ ପାଇଁ ନୁହେଁ

ଶାନ୍ତିର ଦେବଦୂତ ।

ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ ତୁମେ

ମୈତ୍ରୀ ରଙ୍ଗକୁ

ସାଦରେ ସ୍ୱାଗତ କର ।

ସାବଲୀଳ,ସ୍ନିଗ୍ଧ

କୋମଳ ପରଶେ

ଶତ୍ରୁକୁ ମିତ୍ର କର ।

ପ୍ରଣତି ଗୋ !

ଘେନ ପ୍ରଣାମ ମୋହର

ମୋ'ହୃଦୟେ ରହିଥାଅ !

ତୁମ ଜରିଆରେ

ନିଶ୍ଚୟ ଜିଣିବି

ଶତ୍ରୁର ତିକ୍ତ ହୃଦୟ ।