ଅଶାନ୍ତ ସୀମାନ୍ତ

ପୁଲଓ୍ବାମା ପଠାନ୍ କୋଟ୍ ହେଉ କି ବାରମୂଳା

ଏ ତ ଘାଟି , ନିଶା ଆଉ ଦିଶାହୀନ

ଅଶାନ୍ତ ସୀମାନ୍ତ ,

ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ସବୁକିଛି

କିଏ ଜାଣେ କାହାକୁ ଗ୍ରାସିଯାଏ

ଅହେତୁକ ନିଦ୍ରା ଆଖି ପଲକରେ !!

ଶବ୍ଦ କରନା, ଶୋଇବାକୁ ଦିଅ ତାଙ୍କୁ

ନିଘୋଡ ନିଦରେ ଶୋଇଥାନ୍ତୁ

ଆଉ କିଛି ବେଳ ଶୋଇଯାନ୍ତୁ ସେ

ଉଠିବାକୁ ହେବ ଆଦେଶ ମିଳିଲା କ୍ଷଣି ,

ଅପଲକ ଜାଗି ରହିଥିଲେ

ଏଯାଏଁ କାହିଁ କେତେବେଳୁ ।

ଏବେ ତ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଥିବେ ନା

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସାତରଙ୍ଗ

ଖସି ଆସିଥିବ ତାଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନର ସଂସାରକୁ ,

ଜହ୍ନ ବି ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ବୋଳିଥିବ

ପ୍ରେୟସୀ ଗାଲରେ ଆଉ

କୃଷ୍ଣଚୂଡାର ଲାଲିମା ବିରହାକୁଳ ଓଷ୍ଠରେ ।

ଅଥବା ଥନ ପିଉଥିବ କାହା କୁନିପୁଅ 

ମା' କୋଳରେ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ଗୀତ ଶୁଣୁଶୁଣୁ ,

କେତେ ଥିବ ଅଭିମାନ

ବାପାଠୁଁ ଉତ୍ତର ପାଇନି ବୋଲି ଏଯାଏଁ ।

ଦେଖିନିଅନ୍ତୁ ପରିବାରର ସୁଖଦୁଃଖ

ଜନ୍ମ ଦେଲା ମାଆର ମମତା ,

ଆଉ ଦଣ୍ଡେ ମୁହୂର୍ତ୍ତକରେ

ମୁଠା କରି ସାରା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡଟା ଯାକ ,

ତାଙ୍କୁ ଉଠାଅ ନାହିଁ

ମହାରଥୀ ପ୍ରହରୀ ସେମାନେ ଅଶାନ୍ତ ସୀମାନ୍ତର ।

ହଲଚଲ୍ କଲେ ଚୂରମାର ହୋଇଯିବ ସ୍ବପ୍ନ

ଠିଆ ହୋଇଯିବେ ସିଧା ହୋଇ

ବନ୍ଧୁକ ଉଠାଇ... ବୀର ମୁଦ୍ରାରେ...

ଚିରାଚରିତ ଏକ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନିଷ୍ଠାରେ 

ସୈନିକ ସେମାନେ ପରା !!