ମଧୁମେହ

ଲୋଚନ ଭାଇନା ପାଇଜାମା ପିନ୍ଧି

ବାହାରିଲେ ଘରୁ ଭ୍ରମଣ ଆଶେ

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ହାବୁଡିଲେ ବାଟେ

ଗାଆଁର ପୁରୁଖା ଜେଜେଙ୍କ ପାଶେ ।

ଜେଜେଙ୍କର ନାଆଁ ବାଞ୍ଛାନିଧି ବୋଲି

ମୁଲକରେ ଅବା ନଜାଣେ କିଏ

ଉପାଦେୟ କଥା ସଦାବେଳେ କହି

ବୁଝାଇ ଦିଅନ୍ତି ମନ୍ତରଟିଏ ।

ୟା'ଙ୍କୁ ଦେଖୁଦେଖୁ କହିଲେ ହଇରେ

ନାତିଆ ଟହଲ ମାରୁଚୁ କିଆଁ

ଧାଇଁଲେ ଟିକିଏ ଦେହେ ଥିବା ମେଦ

ତରଳାଇ ଦେବ ଭିତର ନିଆଁ ।

ସତକଥା ବୋଲି ଜେଜେଙ୍କ ପାଖରେ

ଭାଇନା ମାନିଲେ ନିଜର ଦୋଷ

ଡାକ୍ତର କୁଆଡ଼େ କହି ସାରିଛନ୍ତି

ଧାଇଁବାକୁ ନିତି ଦି'ଚାରି କୋଶ ।

ସାତବର୍ଷ ଥିଲା ଅବସର ପାଇଁ

ଖରାପ ହେଲାଣି ତାଙ୍କର ଦେହ

ରକ୍ତଚାପ ସାଥେ କେମିତି କେଜାଣି

ଶର୍କରା ବୋଲି ଏ ବଢିଛି ମେହ ।

ଏଲୋପାଥି ସହ ଚେରମୂଳି କେତେ

ଯିଏ ଯେତେବେଳେ କହିଲା ଯାହା

ସବୁକୁ ଆଦରି ପିଅନ୍ତି କେବଳ

ଦୁଇଥର ବିନା ଚିନିର ଚାହା ।

ଏତିକି କହିକି ବିକଳେ ଅନେଇ

ଜେଜେଙ୍କ ଆଗରେ ନୁଆଁନ୍ତି ମଥା

ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ଛାଡି ପିଠି ଥାପୁଡେଇ

ଜେଜେ ବୁଝାଇଲେ ଅସଲ କଥା ।

ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଆଜିକାଲି ପରା

ଟିଭି ଆଗେ ବସି ବିତାନ୍ତି କାଳ

ଭେଜାଲ ଖାଇବା ପଚେଇ ନପାରି

ଭୋଗୁଛନ୍ତି ରୋଗ ମାଳକୁ ମାଳ ।

ମିତାହାର ସାଥେ ଖାଦ୍ୟ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ପାଇଁ

ପରିଶ୍ରମ ଯାହା ଦେହକୁ ଲୋଡା

ସେତିକି ନକରି ରୋଗରେ ପଡିଲେ

କହୁଛନ୍ତି ଆମ କପାଳ ପୋଡା ।

ଚାକିରିଆ ଲୋକ ଝାଳବୁହା ଶ୍ରମ

କହ ତ ଏକାଳେ କରନ୍ତି କେତେ

ବହୁଳେ କାହିଁ ତ ଏ ରୋଗରେ ପଡି

ପୀଡିତ ନୁହନ୍ତି ଖେଳାଳି ଯେତେ ?

ପାସୋରି ନଦେବା ନିୟମିତ ଭାବେ

କରୁଥିବା ଯଦି କଠିନ କାମ

ଆମେ ବି ନୀରୋଗ ରହିବା ଜୀବନେ

ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ରଖି ଭୋଜନ ଆମ ।

ମଧୁମେହ ପାଇଁ କଥାଛଳେ ଜେଜେ

ରୋଗର ନିଦାନ କହିଲେ ଖଞ୍ଜି

ନିଜେ ଶ୍ରମ କରି ଲୋଚନ ଭାଇନା

ବଗିଚାରେ ଏଣୁ ପୋତିଲେ ମଞ୍ଜି ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା