ମୃତ୍ୟୁ

ଯେବେ ସ୍ବପ୍ନ କେବେ ଦେଖେ ମୁଁ ମୃତ୍ୟୁ କୁ ମୃତ୍ୟୁ ଲାଗେ ଚିହ୍ନାଚିହ୍ନା

ପାଦଶବ୍ଦ ଯେବେ ଶୁଣେ ମୁଁ ମୃତ୍ୟୁ ର ମନହୁଏ ଆନମନା ।

କଳାମେଘ ଯେବେ ଢାଙ୍କି ଦିଏ କେବେ ମୋ ଜୀବନ ପଥ ଧାରେ

ମୃତ୍ୟୁ ର ଛାଇକୁ ଦେଖେ ମୁଁ ନିକଟୁ ମୃତ୍ୟୁ ହସୁଥାଏ ଧୀରେ ।।

ମୃତ୍ୟୁ କେବେ ଆସେ ଗାଢଅନ୍ଧକାରେ କେବେପୁଣି ଦିବାଲୋକେ

ଛୁଇଁଦିଏ ଯେବେ କେବେ ଗୋପନରେ ନାଚେ ମୋ ଆଖିପଲକେ।

ମୃତ୍ୟୁ ର ପରଶ ଦିବ୍ୟତ୍ବରେ ଭରା ଚିରନ୍ତନ ସୁଖ ଶୀରି

ଅମୃତ ଆନନ୍ଦ ବିଷାଦର ଶେଷ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଭେରୀ ।।

ମୃତ୍ୟୁ ଆବାହନୀ ଶାଶ୍ବତ ରାଗିଣୀ ଛନ୍ଦ ତୋଳେ ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ

ତନୁ ମନ ମୋର ପୁଲକିତ ହୁଏ ନିଦାଘରେ ବାରି ଝରେ ।

ଉଜ୍ଜଳ ଆଲୋକେ ମୃତ୍ୟୁ ପଥ ଦେଖେ ଅନିର୍ବଚନୀୟ ଶୋଭା

ସେ ପଥର ଯାତ୍ରା କଣ୍ଟକିତ ନୁହେଁ ସୁକୋମଳ ମନଲୋଭା।।

ମୃତ୍ୟୁ ଦୁଃଖ ନୁହେଁ ମୃତ୍ୟୁ ଭୟ ନୁହେଁ,ନୁହେଁ ଇପସିତ ଲକ୍ଷ୍ୟ

ମୃତ୍ୟୁର ବଳୟେ ଅମୃତ୍ୟୁ ସନ୍ଧାନ ଜୀବନର ଶ୍ରେଷ୍ଠ କକ୍ଷ ।।

-------------------------------

ଶରତ କୁମାର ଦାସ,ବଡବିଲ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ,ବଡବିଲ,କେନ୍ଦୁଝର।