କଲମର କଳା

କଲମ କଲମ କଲମ

ଲେଖନୀରୁ ଆସି ମୂଷିକ ହୋଇଲ

ଅପସଂସ୍କୃତିର ମଲମ ।

ସ୍ମୃତି କ୍ଷୀଣ ହେତୁ ଶୃତିକି ଲେଖିଲ ଉପନିଷଦଠୁ ଗୀତା

ଅଷ୍ଟାଦଶ ପୁରାଣକୁ ରୂପ ଦେଲ ସମାଜ ପାଇଁ ସଂହିତା ।

କଲମ କଲମ କଲମ

ବାଇବେଲ ସାରିୟତ୍ ଗୁରୁ ଗ୍ରନ୍ଥ ସବୁଠି ତୁମରି ନାମ ।

ଅସି ଠାରୁ ମସୀ ମହା ବଳିଆର କଥା ନୁହେଁ ଆଜି କାଲିକା

ବାଲମିକ ଠାରୁ ବେଦବ୍ୟାସ ଗର୍କୀ ଟଲଷ୍ଟୟ କାର୍ମୁ କାଫକା ।

କଲମ କଲମ କଲମ

ସାହିତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ପଂଗୁ ପ୍ରାୟ ତୁମ ବିନା ଭେଦେ ନାହିଁ ମରମ ।

ଲେଖନୀରୁ ପର କଲମ ହୋଇଲ କାଳକ୍ରମେ ଝର କଲମ

ବିନ୍ଦୁ କଲମରୁ କୋମାରେ ପଡିଛ ମୂଷା ଜୟଷ୍ଟିକ ପେରେମ ।

କଲମ କଲମ କଲମ

ପେଟରେ ଭରୁନ କାଳି ଆଉ ତୁମେ ଶୁନ୍ୟଦେହୀ ହେବା ଭରମ ।

ସମୟର ମପାଚୁପା ଉପଯୋଗ କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ ଅଣୁ ଗଳପ

ଜୈତ୍ରବାନା ତବ ଉଡ଼େ ଫରଫର ଯାଉ ଯୁଗ ଯାଉ କଳପ ।

କଲମ କଲମ କଲମ

ଶୁନ୍ୟଦେହୀ ହେବ ତଥାପି ଲେଖାଟି ଭେଦୁ ସମାଜର ମରମ ।

-ବିଶ୍ଵେଶ୍ୱର ମାଝୀ-