ଆହ୍ଲାଦିନୀ

ନନ୍ଦନନ୍ଦନ!!!---ହେ ! କଳାକାଞ୍ଚନ ----

           ମନ ତୋ କଦମ୍ବବନ --

           ପ୍ରେମ କାଦମ୍ବରୀ ----

         ସେ ନିଶାରେ ଘାରି ହୁଏ ,

        ବ୍ରଜବଧୂ ମୁଁ ଯେ ରାଈକିଶୋରୀ !!!! 

ଭୁଲିନାହିଁ ----ଭୁଲିପାରୁ ନାହିଁ ତୋ ରୂପ ମାଧୁରୀ ।

ତୋ ଓଠ ତଳେ ଲାଖିଥିବା --

           ଅଭୁଲା ହସର ରେଖା ,

ତୋ ପଗଡିରେ ଶୋଭାପାଉଥିବା --

           ମନଜିଣା ମୟୂର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ।

ତୋ ବାଙ୍କଚାହାଣୀ -----ନେଲା ମୋ ମନ କିଣି ,

ତୋ ହାତରେ ଯଷ୍ଟି -----ତୋ ଅଣ୍ଟାରେ ବଂଶୀ --

ବ୍ରଜଦାଣ୍ଡେ ଧୂଳି ଉଡେଇ ଉଡେଇ ---

   ତୁ ଫେରୁଛୁ କି ସତେ ଗୋଗୋଷ୍ଠକୁ ବାହୁଡେଇ ।

     ଗୋଧୂଳି ଲଗନ ----ମୋ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ,

      ତୋ ଆଖିରେ ନାଚେ ଦୁଷ୍ଟାମୀର ଚିହ୍ନ ,

ଗଛ ଉହାଡ଼ରୁ ଲୁଚିଲୁଚିକା ---ଦେଖୁଥାଏ ତୋ କଳାବଦନ ।

ନୀଳମେଘ କେବେ ଆକାଶେ ଦେଖିଲେ ---

                  ଉଚ୍ଚାଟିତ ହୁଏ ମନ ,

କୁହୁ କୁହୁକରେ ,ମଳୟ ମଧୁରେ ---

                   ନିନାଦିତ କୁଞ୍ଜବନ ।

ବଇଁଶୀର ସ୍ବର ତୋ ଓଠେ ଫୁଟିଲେ --

                 ମନେପଡିଯାଏ ଯମୁନା କୂଳ ,

ପାଶୋରି ପାରିବି କି କେବେ ???

                 ସେ ନୀପମୂଳ କି ତୋ ବାଙ୍କଚୂଳ ।

    ତୁ ଯେଉଁଠି ଥା ----ଯେତେ ଦୂରରେ ଥା --

         ମଥୁରାପୁରେ କି ଦ୍ବାରିକାପୁରେ ---

         ସଖାପଣେ ଅବା ବାରୁଣାବନ୍ତରେ ---

  ମୁଁ ଜାଣିଛି ----ତୁ ଜାଣିଛୁ ---ନାହିଁ କିଛି ଅଗୋଚର --

ଆଉ କେବେ ଛୁଇଁବନି ପାଦ ତୋର --

                     ବ୍ରଜଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ,

ଆଉ କେବେ ଧୋଇବନି ହାତ ତୋର --

                  ଯମୁନାର ନୀଳଜଳବେଣୀ ।

ଏମିତି ଦିନ ନାହିଁ ----ତତେ ମୁଁ ଭାବି ନାହିଁ --

          ଆଖିର କଜ୍ଜ୍ବଳଗାର ଯମୁନା ପଖାଳି ନାହିଁ ,

ଏମିତି ସଞ୍ଜ ନାହିଁ --- କାଖେ କଳସୀ ନାହିଁ --

ନିଇତି ଯମୁନା ଘାଟେ ତତେ ମୁଁ ଖୋଜୁଥାଇ ---

          ଉଦାସୀ ଆଖି ମୋର ତୋ ପଥ ରହେ ଚାହିଁ ।