ପ୍ରତିଧ୍ଵନୀ

ତୁମକୁ ନେଇ କଣ

କେବେ କିଛି ଭାବି ହୁଏ

ତୁମେ ଯେ ଆପେ ଆପେ ଆସିଯାଅ

ମୋ ମନର ଗୋପନ କୁହୁକ ବନରେ

ଛୋଟିଆ ପ୍ରତିଧ୍ଵନୀଟେ ହୋଇ ।

ଅନ୍ତରର କୋଳାହଳକୁ

ମୁଖରିତ କରିଦିଅ

ମୁଠାଏ ଲାଜୁଆ ପବନ ପରି

ମୁଁ ତ ହଜି ଯାଉଛି

ତୁମ ସ୍ମୃତିର ଅରଣ୍ୟରେ

ନିଜକୁ ଖୋଜୁଛି ଏଠି

ଅଧାଗଢା ଶବ୍ଦରେ

ମନର ଚୂନା ଚୂନା ଦୁଃଖମାନଙ୍କୁ

ଓଠରେ ଚାପିଧରି ।

ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁଥିବା ଆବେଗ

ଖିଆଲି ହସର ପ୍ରତିଶୃତି

ଆଉ କିଛି ଆନମନା

ଶିହରଣକୁ ନେଇ ।

ମୁଁ ତ ଦେଖୁଛି ଆଜି

ତୁମରି ଆଖିରେ

ସମ୍ଭାବନାର ଛୋଟିଆ ସ୍ଵପ୍ନଟିଏ

ସେଇ ଯଥେଷ୍ଟ ମୋର

ଗୋଟାଏ ଜୀବନ ପାଇଁ ।