ଶୀତ ଅଇଲା

     ଶୀତ ଅଇଲା 

 

ଦଶହରା ଯାଇ କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ସଇଲା 

କାଲୁଆ ପବନ ଉତ୍ତର ପଟରୁ ବହିଲା 

ମିଛେ ରଡି ଛାଡି ଧଳା ମେଘମାଳ ଫେରିଲା

ଆକାଶ ନିର୍ମଳ, ବେଳଥାଉଁ ସଂଜ ଅଇଲା । 

 

ସବୁଜ କ୍ଷେତରେ ଧାନ ଥିରି ଥିରି ଥରିଲା 

ବେଙ୍ଗ ରଡି ଆଉ ଶୁଭୁନି ଗାତକୁ ପଶିଲା

ସକାଳ ସୂରୂଜ ଡେରିରେ ନିଦରୁ ଉଠିଲା 

ଅଳପ କିରଣେ କଅଁଳ କୁସୁମ ହସିଲା । 

 

ଚଷାପୁଅ ଟିକେ ଶାନ୍ତିରେ ନିଶ୍ବାସ ମାଇଲା

ସଅଳ ସଅଳ ପାକଳ ଧାନକୁ ଦେଖିଲା 

ଗୋରୁ ବଳଦଙ୍କୁ ଚହଟ ଚିକ୍କଣ ରଖିଲା 

ଧାନକଟା ପାଇଁ ଦା'ର ଧାର ପରଖିଲା । 

 

ବେଳ ଗଡିଗଲେ ଦେହ ସିରି ସିରି ଲାଗିଲା 

ଶୀତ ଲୁଗାପଟା ମାଆ ତ ପେଡିରୁ କାଢିଲା 

ପଖାଳ କଂସାରେ ଗରମ ଭାତକୁ ବାଢିଲା 

ପଣତ କାନିରେ ନାକରୁ ସିଂଘାଣି ପୋଛିଲା । 

 

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ଆକାଶେ ଝଲସ କରିଲା 

ବୁଢୀ ମାଆ ମୋର କାର୍ତ୍ତିକ ହବିଷ ରଖିଲା 

ନଦୀଜଳ କାଚ କେନ୍ଦୁ ନିରିମଳ ଦିଶିଲା 

ପଠାରେ ହଲିଲା, କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ ଝଡିଲା । 

 

ପୂଜାଛୁଟି ଗଲା ଶୀତ ମରତକୁ ଅଇଲା 

ଦେଉଳେ ଦିଅଁଙ୍କ ଉଛବ ମୁଖର ହୋଇଲା 

ବାସହୀନ ଜନ ମଥାକୁ ଭାଳେଣି ପଡିଲା 

କନ୍ତରା କନାକୁ ସାଉଁଟିଣ ଦିନ ଗଡିଲା । 

 

କବି- ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା