ମୁକ୍ତି ସଙ୍ଗୀତ

ମୁକ୍ତିରେ ମୁକ୍ତିରେ

ମୁକ୍ତି କାମୀ ସାଜି

ସୁନା ଚଢ଼େଇଟି

ଆକାଶରେ ଉଡ଼ି ବୁଲେ ।

ସ୍ୱାଧୀନତାର

ଶୁଭ୍ରତାକୁ ନେଇ

ମୁକ୍ତି ସଙ୍ଗୀତ

ଗୁଣୁଗୁଣୁ ଗାଇ ଚାଲେ ।

ସ୍ୱାଧୀନତା କେତେ

ଅମାୟିକ ସତେ

ପବିତ୍ରତା ମନ୍ତ୍ରେ

ଶୁଭ୍ର ଆଉ ସୁନ୍ଦର ।

ସୁରଭିତ କରେ

ଶୁଦ୍ଧ ସୁରଭିରେ

ଜୀବନକୁ କରେ

ମଧୁ ଠାରୁ ବି ମଧୁର ।

ନୀଳ ଆକାଶର

ପରୀଟିଏ ପରି

ମୁକ୍ତ ମନ ନେଇ

ସରଳ ପକ୍ଷୀଟି ଉଡେ ।

ସ୍ୱାଧୀନତା ଥାଇ

ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ହୋଇ

ମଣିଷ ନିଜର

ବିବେକ ବିନ୍ୟାସ ହୁଡେ ।

ଅହଙ୍କାର ହୁଏ

ପ୍ରିୟ ଅଳଙ୍କାର

ଈର୍ଷା ହୁଏ ତା'ର

ଅକାଟ୍ୟ,ଅମୋଘ ଅସ୍ତ୍ର ।

ଅଗଣିତ ଲୋକେ

କରି ଅମଙ୍ଗଳ

ସଙ୍କୁଚିତ କରେ

ସ୍ୱାଧୀନତାର ମନ୍ତ୍ର ।

ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଉ

ସ୍ବେଚ୍ଛାଚାରିତା

ଜଣେ ନ୍ୟାୟ ହେଲେ

ଅନ୍ୟଟି ଅନ୍ୟାୟ ଧାରା ।

ଗୋଟେ ପ୍ରୀତି ହେଲେ

ଅନ୍ୟ,ପ୍ରରୋଚନା

ଗୋଟିଏ ବଂଚାଏ

ଅନ୍ୟଟି ପାପ ପସରା ।

ସ୍ୱାଧୀନତା ଯିଏ

ସାବ୍ୟସ୍ତ କରଇ

ସ୍ୱର୍ଥୀ ନ ହୋଇ

ଆନେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦେଇ ।

ସିଏ ହିଁ ମହତ

ତାକୁ ଏ ଜଗତ

ସୁଖ ଓ ସମ୍ମାନ

ଦେଇଥାଏ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ।

ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଯିଏ

ପୁଣ୍ୟ ହରା ହୁଏ

ଅଳପ ଦିନରେ

ସମ୍ମାନ ତା'ଚାଲିଯାଏ ।

ସମାଜରେ ରହି

ଅସାମାଜିକତା

ବଳୟ ଭିତରେ

ପଚି ସଢ଼ି ଲୀନ ହୁଏ ।