ପାସୋରିଲି ଯେତେ ରଙ୍ଗ

ଯେବେ ତୁମସହ ମୋ ଆଖି ମିଶିଲା,

କେତେ କଳପନା ଅନ୍ତରେ ଆସିଲା ;

ସବୁକିଛି ମୋତେ ଆକାଶୀ ଦିଶିଲା -

ପାସୋରିଲି ଯେତେ ରଙ୍ଗ ,

ଅୟୁତ ଯୁଗରୁ ଏଇ ମନ ପରା

ଲୋଡୁଅଛି ତୁମ ସଙ୍ଗ ।

ବଶ କରିନେଲା ତୁମ ଦରହାସ ,

ମନ ଚାଲିଗଲା ସଦା ତୁମ ପାଶ ;

ବିତିଲାଣି କେତେ ଦିନ,ବାର-ମାସ

କାହାକୁ କହିବି ଖୋଲି ,

ନିଜକୁ ପାସୋରି ଆଉ ଜଣକୁ ମୁଁ

ମନ ଦେଇଅଛି ବୋଲି ।

ଯେ ଶୁଣିବ ସିଏ ସନ୍ଦେହ କରିବ ,

ତୁମନାମେ କେତେ କାନରେ ଭରିବ ;

ମାନ, ମହତକୁ ବାଟରେ ସାରିବ-

ସେଥିଲାଗି ମାଡ଼େ ଡର ,

କିଏ ଜାଣେ,ଏଇ ପଦିଏ କଥାରେ

ଉଜୁଡ଼ି ନ ଯିବ ଘର !

ତୁମେ ଯେବେ ମୋତେ ଦିଅନ୍ତ ଭରସା,

ସତରେ ତା' ଭାରି ହୁଅନ୍ତା ସରସା ;

ମୋ ଜୀବନେ ସାରା ସୁଖର ବରଷା-

ହେଉଥା'ନ୍ତା ଅହରହ ,

ତୁମ ସଙ୍ଗଲଭି ଅସୀମ ଆନନ୍ଦେ

ଭୁଲନ୍ତି ସଂସାର ମୋହ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ,ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।