ମୁଁ ଥକିନି

ବାହୁଡି ଯାଇଛି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ,

ରଙ୍ଗମଞ୍ଚକୁ ଉଲଗ୍ନ କରି....

ଶରତର ପତ୍ରଝଡ଼ା କରିଛି 

ବହଳିଆ ଏ ଭୂଇଁକୁ।

ଶୀତର ଅପେକ୍ଷାରେ ଧରିତ୍ରୀ,

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଏବେବି ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଛି,

ଗଗନରେ ମେଘ ପଛରୁ ।

ମନେହୁଏ, କାଳବୈଶାଖୀର

ପତ୍ରଝଡ଼ାରେ ଝଡ଼ିଯାଇଛି, 

ଆମ ଦୁଃଖ, ବେଦନା....

ପୋତି ହୋଇଯାଇଛି ମାଟିରେ

ଶୁଖିଲା ପତ୍ର ସହ।

ବସନ୍ତର ଆଗମନର ଶିହରଣ,

ସତେକି,ଦ୍ୱାରଦେଶରେ କରାଘାତ କରେ

ନୂତନ ସ୍ୱପ୍ନ, ଆନନ୍ଦ,ଆଶା ଓ ଉତ୍ସାହ।

ଥକିବାକୁ ଚାହୁଁନି ....

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଅଛି ବର୍ତ୍ତମାନରେ,

ଉପଯୋଗ କରି ପ୍ରତିଟି ମୂହୁର୍ତ୍ତ....

ଗଢିବାକୁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଭବିଷ୍ୟତ ।

ପାଶୋରିବାକୁ ଚାହେଁ ପତନ ଅତୀତର,

ନିଷ୍ଫଳତା , ଭର୍ତ୍ସନା ଓ କୋପ କାହାର।

ଶରତର ବାସ୍ନା ଚିଡେଇ ହେଉଛି

ମୋ ନାସାରନ୍ଧ୍ର ସାଥିରେ,

ହେଲେ, ମୁଁ ଆଗେଇ ଯିବାକୁ ଚାହେଁ,

କରି ସେଠାରୁ କେବଳ ସୁବାସିତ ଗନ୍ଧ, 

ବିଶ୍ୱାସର ସହ ଆଘ୍ରାଣ।

ଏ ବସନ୍ତେ ଏକ ଶ୍ରୀ ସଂପନ୍ନ ....

ଭବିଷ୍ୟତ କରିବାକୁ ଅଛି ଗଠନ।