ଖିଏ ହସ

ତୁମ ଓଠ ଧାରେ  ହସ ଖିଏ ଦେଖି

   ପ୍ରେମେ ପାଦ ଥାପିଥିଲି

ଯୌବନର ଉଷ୍ମ   ମାଦକତା ମୁହିଁ

   ଅଙ୍ଗେ ଅନୁଭବୁଥିଲି ॥

ଜୀବନଟା ଖାଲି  ନିରାଶାର ବାଲି

   ଭାବି ନେଇଥିଲି ମନେ 

ଅମା ଆକାଶରେ ଦ୍ୱିତୀୟା ଚାନ୍ଦଟେ

   ଉଇଁ ଆସିଲା କେସନେ ॥

ପ୍ରେମ ଅବା ତାହା  ଥିଲା ପ୍ରବଞ୍ଚନା

    ପରଖି ନଥିଲି ମୁହିଁ

ଭାବନାର ରାଜ୍ୟେ  ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲି

  ମନେ ମନେ ଖୁସି ହୋଇ ॥

ଜାଣିଲି ସେଦିନ  ତୁମେ ଯେଉଁଦିନ

   ସାଜି ନବ ବଧୂ ବେଶ

ଚାଲି ଯାଇଥିଲ ଅନ୍ୟ କା'ର ହୋଇ

   ମୋ ମନ କରି ଉଦାସ ॥

ସେକାଳେ ଜାଣିଲି ଖିଏ ହସେ ଥାଏ 

    ତାଚ୍ଛଲ୍ୟ ଓ ପ୍ରବଞ୍ଚନା 

କେତେବେଳେ ପୁଣି ଲୁଚି ରହିଥାଏ 

   ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ସୂଚନା ॥

କେତେବେଳେ ଏହା ଦୁଃଖ ସାଗରରେ

    ସୁଖର କ୍ଷୀଣ ଲହରୀ

କୂଳକୁ ଛୁଇଁବା     ପୂର୍ବରୁ ବାଟରେ

    ଦୁଃଖ-ଜଳେ ଯାଏ ମରି ॥

କେତେବେଳେ ଏହା ବହୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର

    ଶେଷ ଜବନିକା ହୋଇ

ଶୁଖିଲା ଓଠର    ଧାରେ ଝରିଯାଏ 

    ହସ ଖିଅଟିଏ ହୋଇ ॥