ବାଦଲ

ଆକାଶରେ ଆକାଶେ ମେଘ

ଡର ଲାଗେ

କାଳେ ଅଦିନରେ ବର୍ଷି ଯିବ ବୋଲି

ଡର ଲାଗେ ଏଠି ପାଇଁ

କାଳେ ପ୍ରିୟା କଥା ମନେ ପଡି ଯିବ ବୋଲି ।

ସତରେ ମେଘ ଆସୁ ବୋଲି

ବେଳେବେଳେ ଭାବେ

ତୁମେ ଆସିବ

ପୁଣି ତୁମ ସହ ତୁମର ସେଇ

ଅଳଶୀ ବାଦଲର ଧୂଆଁ ଗୁଡାକ ସହ

ସେଥିରେ ପ୍ରିୟାର ମୁହଁ

ଲୁଚିଯାଏ ସତ

କିନ୍ତୁ ରହିଯାଏ ଖାଲି

ବାଦଲ ର ଧୂଆଁ ପରି

କୋହ ଗୁଡାକ ଏଇ ଛାତି ଭିତରେ ।

ମନେ ମନେ ସାଇତି ରଖିଛି

ପ୍ରକାଶ କରିନି କାହା ଆଗରେ

ତୁମ ସ୍ୱାଭିମାନ ଆଉ ଆଶା

ମୋ ପାଇଁ ଆଜି

ପାଲଟି ଯାଇଛି

ସ୍ମୃତିର ସାଉଁଟା ଅତିଥି ।

ବଦଳି ଯାଇଛି ଅତୀତ

ଆଉ ବଦଳି ଯାଇଛି ଏବେର

ସେଇ ସମ୍ପର୍କର ।

ଖାଲି ବାକି ରହି ଯାଇଛି

ବାଦଲ ପରି ଧୂଆଁ ଧୂସରିତ

ଦେଖାଯାଉଥିବା ପ୍ରେମିକାର ମୁହଁ

ସହ ସମ୍ପର୍କର ସେଇ ଅଭୁଲା ଛିଟା ଗୁଡାକ ।

ଜାଣେନା କେବେ କଣ ହେବ

ବ୍ୟସ୍ତ ବି ଲାଗେନା

କିଛି ଘଟିବାର ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ

ତଥାପି କିଛି ଘଟେନା ।

ଏଇ ଯେମିତି ସବୁ ବାଦଲ କଣ

ବର୍ଷା ହୋଇ ଝରି ଯାଏ ।

ସଭିଙ୍କ ଇଛା ଥାଏ ଯଦିଓ

କିଏ ବା ତାକୁ ପଚାରେ ।

ବିଚରା ମଣିଷ ଖାଲି

ଝୁରି ଝୁରି ମରେ ।