ଜଳି ନ ଥା'ନ୍ତି ମୁଁ ତିଳେ

ଦେଇଥିଲ କଥା- ଆସିବ କୁଞ୍ଜକୁ

ସାଜିଥିଲି କେତେ ଢଙ୍ଗେ ,

ଛଳନା କରିକି ରାତି ପୁହାଇଲ

ତୁମେ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ସଙ୍ଗେ ।

ପୁନେଇ ଜହ୍ନର ତୋଫା ଆଲୁଅରେ

ନାନା ଜାତି ଫୁଲ ତୋଳି,

ଅତି ଶରଧାରେ ଗୁନ୍ଥି ରଖିଥିଲି

ମୁଁ ପରା କୁସୁମ ମାଳି ।

କୁସୁମ ମଉଳି ବାସି ହୋଇଗଲା

ବାସି ହେଲା ଫୁଲ-ଶେଯ ,

ତୁମ ଲାଗି ଦେହେ କଳଙ୍କ ଲାଗିଲା

ପାଇଲି ମୁଁ ବଡ଼ ଲାଜ ।

ସବୁ ଜାଣି ତୁମେ ଅଜଣା ରହୁଛ

ଇଏ କି ପାଉଛି ଶୋଭା ,

ସନ୍ଦେହ ଉପୁଜେ-ମୋ ଲାଗି ଦରଦ

ହୃଦୟରେ ନାହିଁ କିବା !

ତନୁ,ମନ,ପ୍ରାଣ ତୁମକୁ ଅର୍ପିଲେ

ଯଦି ଏଇ ସଜା ମିଳେ ,

ଜାଣିଥିଲେ ଆଗୁଁ-ଅପବାଦେ ସଢ଼ି

ଜଳି ନ ଥା'ନ୍ତି ମୁଁ ତିଳେ ।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।