ଅଦେଖା ହାତ

ନିହାରିକା ଡେଇଁ  ଧରାତଳେ ତୁମେ

ଆସିଥିଲ ହୁତାଶନ

ଏଇ ଦେଖ ଏବେ  ଅପଯୋଗେ ତୁମ

ଚାଲିଅଛି କୁଶାସନ ।

ଦାବାଗ୍ନିଠୁ ବଳି   ହିଂସାଗ୍ନି କ୍ରୋଧାଗ୍ନି

ସହଜେ ଏଇଠି ବ୍ୟାପେ

ନିରୀହ ଗରିବ    ଦଳିତ ଶୋଷିତ

ଜଳୁଛି ଅସୂୟା ତାପେ ।

ମାନବତା ନାମେ    ଉଦାର ପଣିଆ

ଯେବେଠୁ ହେଲାଣି ଲୋପ

ପ୍ରକାର ଭେଦରେ  ଯେତେ ରହିଥାଅ

ଦାହେ ଜଠରାଗ୍ନି କୋପ ।

ଜୀବିକା ଦୁଃସହ  ଯାହା ପାଶେ ନାହିଁ

ଖାଦ୍ୟ ବସ୍ତ୍ର ଘରବାଡି

ସ୍ବଜନ ପୋଷଣେ  ଦୂରେ ରହେ କିଏ

ନିଜ ଭିଟାମାଟି ଛାଡି ।

ମାଲିକଙ୍କ କ୍ରୁର     ତାଡନା ସହିତ

କଥା କଥାକରେ ଦଙ୍ଗା

ଜାତୀୟ ସମ୍ପତ୍ତି  ଜଳାପୋଡା ସାଥେ

ଘରଦ୍ୱାର ହୁଏ ଭଙ୍ଗା ।

ଶ୍ରମିକ ସର୍ବଦା  ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଭୋଗେ

ଅତ୍ୟାଚାର ଯାଏ ବଢି

ନେତାଏ ଭାବନ୍ତି ଦେଶ ଆଗେଇଛି

ବିକାଶ ପାହାଚ ଚଢି ।

ଦେଖିଛ କି ଆଜି     ନିଜର ସ୍ବରୂପ

ସଂଶୟ ହେଲାଣି ଜାତ

କାହା ଅତ୍ୟାଚାରେ  କେମିତି ଏଇଠି

ଜଳିଛି ଅଦେଖା ହାତ ।