ମୋ ଦୃଷ୍ଟି

ମାଗିଖିଆ ଆଉ ଖଟିଖିଆ ଦେହେ

ଫଟାଲୁଗା ଦିଶେ ଆରପାର

ଦିନ ଦି'ପହରେ ଉଡୁଥାଉ ହୋଇ

କଳାଟଙ୍କା ପଛେ କାରବାର ।

ଦେଖିଛି ଆମର ଗରିବ ଚାଷୀର

ମରମ ଉଛୁଳା ହାହାକାର

ରେଳ ସ୍ଟେସନରେ ଦୁଃଖିନୀ ଝିଅର

ଫଟା କପାଳର ଭାଗ୍ୟ ଗାର ।

ନିରନ୍ନା ମାଆର ଛାତିରୁ ନିଗିଡା

ଅଣସୁଆଦିଆ ଲହୁଧାର

ଫାଟିଯାଏ ବୁକୁ ବିକାଶ ଭେଳିକି

ଧରମକୁ ସିନା ଆଖିଠାର ।

ବିନୁ ଅପରାଧେ ସଢେ କିଏ ଥାଇ

ଲୁହା ଶିକୁଳିର କାରାଗାର

ଲୁହ ଲହୁ ସ୍ନାତ କେତେ ଯେ ଦଳିତ

ସନ୍ତରି ବିଦ୍ବେଷ ପାରାବାର ।

ବ୍ୟାଧିଗ୍ରସ୍ତ କେଉଁ ଗରିବର ପାଇଁ

ମିଳେନାହିଁ ଏଠି ଉପଚାର

ଭାଷଣବାଜିରେ ମୋ ଦେଶ ଚଳାନ୍ତି

ଉଦ୍ୟୋଗପତିଙ୍କ ଚାଟୁକାର ।

ହିଂସାବଳେ ଦେଶେ ପ୍ରତିପ୍ରାନ୍ତେ ଅଗ୍ନି

ଜାଳିଦିଏ କେତେ ଘରଦ୍ଵାର

ଏକତାର ସୂତ୍ର କୋତରା ହେଲାଣି

ଭାଇଚାରା ଏବେ ଛାରଖାର ।

ବାଉଁଶରାଣୀର ଯାଦୁଖେଳ ଏବେ

ମଝିଦାଣ୍ଡ ଛାଡି ବାରଦ୍ବାର

କୋରି କୋରି ତାର ଦେହଯାକ କିଏ

ଫମ୍ପା କଲା ଆଉ ନପଚାର ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା