ଶାରଦୀୟ ସନ୍ଧ୍ୟା

ଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟେ ଅସ୍ତାଚଳେ

ଲୁଚିଗଲେ ଦିନ ଅଭିନୟ ସାରି ଦିନମଣି I

କଲାମେଘୀ ପାଟ ପିନ୍ଧି

ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ଧୀରେ ପାଦ ଥାପି

ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଲେ ସନ୍ଧ୍ୟାରାଣୀ II ୧ II

ମଥାରେ ଝଲକେ ତାଙ୍କ

ସିନ୍ଦୁରବିନ୍ଦୁ ସମ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଇନ୍ଦୁ I

ସେ ବିନ୍ଦୁର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱେ

ତାରାଫୁଲ ଯେତେ

ଫୁଟି ଚମକନ୍ତି ସତେ ଅବା

ଟୋପି ଚନ୍ଦନର ବିନ୍ଦୁ II ୨ II

ମନ୍ଦିରରୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆରତିର

ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ଧ୍ୱନି ଆସୁଥିଲା ଭାସି I

ଗ୍ରାମ୍ୟ ବଧୂ ଚଉରା ମୂଳରେ

ସନ୍ଧ୍ୟା ଦୀପ ଜାଳି

ଶୁଭ ମନାସଇ ବସି II ୩ II

ଶାରଦୀୟ ସାନ୍ଧ୍ୟ ଆକାଶର ଶୋଭା

ମନେ ଭରି ଦେଉଥିଲା

କେତେ ଯେ ପୁଲକ I

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ପିଲାମାନେ କରୁଥିଲେ

କେତେ କ୍ରୀଡା କଉତୁକ II ୪ II

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ପିଣ୍ଢା ପରେ ବସି ବୁଢା ଅଜା,

ଗରମ ଚା’ର ମଜ୍ଜା ନେଉଥିଲେ

ପକାଇ ଚାଉଳ ଭଜା II ୫ II

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ତାଙ୍କ ଆସି ପହଞ୍ଚନ୍ତି

ସାଇ ପଡିଶାରୁ ଧୀରେ I

ଆଲୋଚନା ଚାଲେ ଚାଷବାସ

ଆଉ ପାଣି ପାଗ ବିଷୟରେ II ୬ II