ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ

ମୁଁ ଆଜୀବନ ଶିଷ୍ୟ ତୁମେ ମୋର ଗୁରୁ,

ଦିଅ ମୋତେ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ

ଏ ଭଵ ସଂସାରୁ ।

କେମିତି ଜାଣିବି ମୁଁ ଏ ସଂସାର ର କଥା,

ମୁଣ୍ଡ ମୋର ବିନ୍ଧୁଥାଏ ସିନା

ବଢ଼ି ଚାଲେ ବ୍ୟଥା ।

ଆଖିର ଆଗରେ ଏଠି ଅଧର୍ମ ହେଉଛି,

ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ

ସଙ୍କୋଚ ଲାଗୁଛି ।

ଛି ଛି ରେ ଦୁନିଆ ଦେଖିସବୁ ଘଟଣା,

ଆଖିରେ ପଟି ବାନ୍ଧି ସିଏ

ହୁଏ ବାଟବଣା ।

ଆଜିର ମଣିଷ ଖାଇବାକୁ ପାଏ ନାହିଁ

କର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ କରି ସିଏ

ଦୁଃଖେ ରୁହେ କାହିଁ ।

ମଣିଷ ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣା କେତେ ସହୁଛି

ଘରର ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରେ

ମରି ବି ଷଢୁଛି।

ବାପା ମା' ପୁଅର ଖୁସି ପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଡାକନ୍ତି,

ପୁଅ ବଡ଼ ହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ

ଦୁଃଖ ତ ଦିଅନ୍ତି ।

କେ.ନିର୍ମଳ

ବାସୁଦେବପୁର, ଭଦ୍ରକ