ମଣିଷେ ଶିଖାଇ ଦିଅ

ପରଦା ଆଗରେ

ତୁମେ ହିଁ ତୁମେ

ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ସର୍ବନାମ ।

ପରଦା ପଛେ ବି

ତୁମରି ସଂଳାପ

ସର୍ବଧାମେ ତୁମ ନାମ ।

ମଣିଷ ଜୀବନ

ତୁମରି ଇଚ୍ଛାରେ

ଗଢି ,ଗତିଶୀଳ ହୁଏ ।

ସକାଳେ,ସଞ୍ଜରେ

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଘମ

ତୁମ ନାମ ଜପୁଥାଏ ।

କେଉଁ ନାମ ଧରି

ଡାକିବି ତୁମକୁ

ନ୍ୟାୟ ଅବା ନାରାୟଣ !

ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ

ନ୍ୟାୟର ସୂତ୍ରରେ

ବାନ୍ଧି,ଭିଆଅ ଆପଣ ।

ଗ୍ରହରେ ଗ୍ରହରେ

ନକ୍ଷତ୍ର ମଣ୍ଡଳେ

ସର୍ବତ୍ର ତୁମ ସଂସ୍ଥାନ ।

ହେଉ ଦିଗ୍ ବିଜୟ

ଅବା ପରାଜୟ

ସକଳ ତୁମ ଭିଆଣ ।

ମଣିଷ ଗଢିଲ

ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଦେଲ

ସିଦ୍ଧ ଅଭିନୟ ପାଇଁ ।

ସେଇ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ

କଳଙ୍କିତ ହେଲା

ମିଛ ଅଭିନୟ ନେଇ ।

ସାଥି ସହୋଦର

ବନ୍ଧୁତା ପ୍ରବର

ମଣିଷ ମାନିଲା ନାହିଁ ।

ଜୀବନ ନାଟକ

ସଂଜ୍ଞା ହରେଇଲା

ବାସ୍ତବକୁ ଭୁଲିଯାଇ ।

ମଣିଷ ମୁଁ ସତ

ତଥାପି ଭୁଲିନି

ପିତା ପୁତ୍ରର ସମ୍ପର୍କ ।

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ

ଏବେବି ବଞ୍ଚିଛି

ସୃଜନୀରେ ସୁମହକ ।

ହେ ସୃଷ୍ଟି ,ହେ ସ୍ରଷ୍ଟା

ପ୍ରଜ୍ଞା ଓ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା

ମୋ'ଜୀବନ ନାଟକର ।

ଉତ୍ତର ବୟସେ

ପବିତ୍ର ପ୍ରୟାସେ

ପ୍ରାର୍ଥନା ମୋ'ନିରନ୍ତର ।

ନଗ୍ନ ନାଟକର

ଯବନିକା ଘଟୁ

ସତ୍ୟର ହେଉ ଜୟ ।

ମଣିଷ ଭିତରେ

ମଣିଷ ତିଆରି

ମଣିଷେ ଶିଖାଇ ଦିଅ ।