ଦୃଷ୍ଟି କୋଣ

ଦୁଇ ଦିନିଆ ତୋ ମଣିଷ ଜୀବନ

ବୃଥା କରୁ ଅହଙ୍କାର ।

ମୋର ମୋର ବୋଲି ଗର୍ବ କରିଥାଉ

କରୁଛୁ ମିଛ ଫୁତ୍କାର ।

ଯାହା ତୁ ଭାବୁଛୁ ମୋର ମୋର ବୋଲି

ସେଇଟି ନୁହେଁ ତୋହର ।

ଦିବ୍ୟ ନୟନରେ ଦେଖିଯାଅ ଥରେ

ଅଟଇ ସିଏ କାହାର ?

ରିକ୍ତ ହସ୍ତ ରେ ତୁ ଆସିଛୁ ଧରାକୁ

ରିକ୍ତ ହସ୍ତେ ଯିବୁ ଚାଲି ।

ଯାହାକୁ ଭାବୁଛୁ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବଜନ

ସିଏ ଭୁଲିଯିବେ କାଲି ।

ପାଇଛୁ ଦୁର୍ଲଭ ମଣିଷ ଜନମ

ରଖିଥା ମନରେ ସଦା ।

ପଶୁଙ୍କ ଭଳି ତୁ କର୍ମେ ନ ମାତିଣ

କୁକର୍ମକୁ କର ବିଦା ।

ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ପରିତ୍ୟାଗ କରି

ସତ୍ୟ ପଥେ ସଦା ଚାଲ ।

ଈର୍ଷା ଅହଙ୍କାର ହିଂସା କ୍ରୋଧ ମିଥ୍ଯା

ଉତ୍ପାଟନ କର ମୂଳ ।

ପର ଉପକାରେ ସଦା ରହୁ ମନ

ରହୁ ମନ ସାଧୁ କତି ।

ବିଶ୍ବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଆଧିପତ୍ଯ ରହୁ

ମିଳିବ ମୋକ୍ଷ ମୁକତି ।

ବିନୟ ଭାବନା ଆଭୂଷଣ ହେଉ

ଭାଷା ହେଉ ମଧୁ ସମ।

ସ୍ମରଣ କରିବ ବିଶ୍ବର ଜନତା

ଯେବେ ନେବ କାଳ ଯମ।