ଗଛ

ସେ କେତେ ଦିନର...? କିଏବା ଜାଣିଛି....?

ତପରେ ସ୍ଥିରା ଆଜି ସନ୍ୟାସିନୀ ।

ସଚରାଚରଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରୁଛି,

ନିଅ ବାସସ୍ଥାନ;

ବକ୍ଷରୁ ଜାଗା ଆଉ କାୟର ରସ ।

ବଂଧୁତାର ତାରକିତ ଆକାଶ,

ଅମାରାତି ଘନଘନ ନିସ୍ତବ୍ଦତା,

ପୁଲକିତ ପବନ କରୁଣା କିରଣ,

ଆଉ ଛନଛନ ଜୋଛନା ।

ମନ୍ଦମନ୍ଦ ମରଣରେ ପ୍ରତିଦିନ ବଂଚେ;

ସ୍ଵଳ୍ପଅଳ୍ପ କ୍ଷୟଯାଏ ନିଶିଦିନ ତା'ର,

ଆଜି ଯଦି ପତ୍ରେ ସ୍ୱାର୍ଥ କାଲିପା' ଡାଳରେ

ଧୀରେଧୀରେ ଶୁଖିଯାଏ ଜୀବନର ଧାର ।

ପୁଣି ଦିଶେ ବିଚିତ୍ର ଚିତ୍ରଣ ।

ଦେଇଦେଇ ମରିସାରିଥିବା,

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛର ଶାଖାରେ

ବିହଙ୍ଗଟି ଅଳସ ଭାଙ୍ଗୁଥାଏ,

ବିଭିନ୍ନ ମୁଦ୍ରାରେ !!!