ଜୀବନ ଗୀତା-୧୩୭

ଜୀବନ ଗୀତା-୧୩୭

ଜୀବନ ଅପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦର ସୂଅ
ପୁଣି ସଂଘର୍ଷର ରକ୍ତଭିଜା ମୁହଁ ॥୦॥

କେବେ ସିଏ ଘନଘୋର କାଳରାତ୍ରି
କେବେ ପଉଷ ପାହାନ୍ତି
ଲମ୍ୱ ଅମାରାତି ସରିଯାଏ ଅବଶେଷେ
ପୁଣି ସୂରୁଯ ଉଅଁନ୍ତି
ଧୂଆଁର କୁଣ୍ଡଳୀ ଅପସରି ଯାଏ
ଢଳାହେଲେ ଜୀବନ-ଯଜ୍ଞରେ ଘିଅ ॥୧॥

ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟେ କେବେକେବେ ବୋଲି
ଜୀବନର କିବା ଦୋଷ
ଭାଗ୍ୟ-ଭବିଷ୍ୟତ କାହାକୁ ବା ଜଣା
ଅଯଥା ଜାତକ ଚାଷ
ଝୁଣ୍ଟିକି ପଡିବା, ପଡିକି ଉଠିବା
ଜୀବନରେ ଏ ତ ନୂଆ କଥା ନୁହଁ ॥୨॥