କର ତୁମେ କଉତୁକ

ତୁମରି ଚରଣ ପଖାଳିଲା ବେଳେ

ମନେ ପଡ଼େ ସେଇ କଥା,

ବର୍ଷଣ ମୁଖର ସେଇ ରାତିରେ ହେ

ଥିଲ ପିତା କୋଳେ ଯଥା ।

ଧରଣୀ ମାତାର ମିନତିକୁ ରଖି

ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ,

ସରଗ ରାଇଜୁ ଅବତରିଲ ଯେ

ସୁକୋମଳ ଶିଶୁ ହୋଇ ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନେ ଅଗ୍ରସର ହୋଇ

ପିତା-ମିଳିଲେ ମୋ ଜଳେ,

ଛୁଇଁବାକୁ ତୁମ ଚରଣ ଯୁଗଳ

ଫୁଲିଲି ମୁଁ କୌତୁହଳେ ।

ପ୍ରୟାସ ମୋହର ବୃଥାହେଲା ଯେବେ

କରିଲି ମୁଁ ଅନୁନୟ ,

ମୋ ଅନ୍ତର ବୁଝି ଛୁଇଁବାକୁ ଦେଲ

ତୁମରି ଚରଣ ଦ୍ବୟ ।

ଧନ୍ୟ ହୋଇଗଲା ପରାଣ ମୋହର

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ହେଲା ଅନ୍ତ ,

ତୁମ ସହ ଭେଟ ହୋଇଗଲା ଯେଣୁ

ହୋଇଲି ମୁଁ କୃତକୃତ୍ୟ ।

ଏ ଗୋପ ନଗରେ ବଢି ଆହେ ନାଥ

ମୋ କୂଳେ କରୁଛ ଖେଳା ,

କେବେ ସଖା ଆଉ ସଖୀଙ୍କ ଗହଳେ

ଜମେଇ ଦେଉଛ ଲୀଳା ।

ମୋଅରି ବୁକୁରେ ପାଦଥାପି ଯେବେ

କର ତୁମେ କଉତୁକ ,

ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ହୋଇଯାଏ ମୁହିଁ

ମିଳଇ ବୈକୁଣ୍ଠ ସୁଖ ।

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।