ମଣିଷ ବୁଝି ପାରୁନି

ହେ ଈଶ୍ୱର ,ତୋତେ ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି,

"ତୁ ମୋର,ତୁ ମୋର" ବୋଲି ।

କିଛି ଲୋକ ତୋତେ ହୃଦୟୁ ଚାହାନ୍ତି,

ଅଧିକେ ଯାଆନ୍ତି ଭୁଲି ।

ଭକତି ବାଢିବା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ

ଲାଗିଛି ଭକତ ଭିଡ,

ମହଣ ମହଣ ଘିଅ ଢାଳୁଛନ୍ତି

ଜଳୁଛି ହୋମ ର କୁଣ୍ଡ ।

ନଡ଼ିଆ ଅର୍ପଣ ପ୍ରତିଯୋଗିତାର

ହିସାବ ଖୋଜି ମିଳୁନି ।

ହଜାର ହଜାର ଦୀପ ଜଳୁଅଛି

ଭକତି ଭାବ ଦିଶୁନି ।

କହିବୁ କି ସତ ଯାହା ମୋ'ପ୍ରତୀତ

ହୃଦୟରୁ ତୋତେ କିଏ,

ଭକତିର ଅର୍ଘ୍ୟ ବାଢି ଦେଇଥାଏ,

ଜୀବନରୁ ଭଲ ପାଏ ?

କେବେ ତୁ ଚାହିଁନୁ ସୁନାର ମୁକୁଟ

ତୋ'ଭକତ ତୋତେ ଦେଉ,

ତୋ'ଭକତ ପରା ତୋ'ପ୍ରିୟ ସନ୍ତାନ

ତା' ଦୁଃଖକୁ ପିଇ ଯାଉ ।

ଧନୀ ବି ତୋ'ହର ଗରୀବ ବି ତୋର

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସମ ଭାବ,

ତୋହରି ହୃଦୟେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ

ରହିଛି ଉଦାର ଭାବ ।

ପିତା କେବେ କ'ଣ ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କୁ

ପାତର ଅନ୍ତର କରେ ?

ସନ୍ତାନଙ୍କୁ ନେଇ, ସନ୍ତାନଙ୍କ ପାଇଁ

କଷଣ ବରଣ କରେ ।

ତୁ ତ ବିଶାଳ ବିଶ୍ୱର ଈଶ୍ୱର

ମିଥ୍ୟା ଅଭିମାନ ଖାଲି ,

ମଣିଷ କରଇ ମିଛରେ ମିଛରେ

ମଣିଷ ପଣିଆ ଜାଳି ।

ତୋ'ରି ସ୍ୱାଭିମାନ କେବେ ବି କୁହେନି

ଆସ, ମୋତେ ଭଲ ପାଅ,

ମୋ'ରି ଆଶିଷ ପାଇବାକୁ ହେଲେ

ହୀରା,ନୀଳା, ମୋତି ଦିଅ ।

ଧନ ଦଉଲତେ କାହାକୁ କେବେ ବି

ନିଜର କରି ହୁଏ ନି,

ତୁ ତ ସହଜେ ସକଳଙ୍କ ପିତା

ମଣିଷ ବୁଝି ପାରୁନି ।

ହେ ପରମ ପିତା ବୁଝାଇ ଦେ ଥରେ

ସମସ୍ତଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ହେଉ,

ମଣିଷଙ୍କୁ ଦେଉ ମଣିଷ ବେଭାର

ଯାହା ତୁ ହୃଦୟୁ ଚାହୁଁ ।