ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ପ୍ରାଣବନେ ପକ୍ଷୀ ଗାଏ ଆକୁଳ ରାଗିଣୀ

ବୁକୁ ସାରା ବେଦନାରେ ଡାକେ କିଣି କିଣି ।

ଗଭୀର ଜୀବନ-ବନେ କେଉଁ କୁଞ୍ଜତଳେ

କି ପକ୍ଷୀ ସେ,କି ଯେ ଗାଏ ଏଡେକ ବିକଳେ !

ଖୋଜି ଖୋଜି ଚିହ୍ନାଚିହ୍ନି କିଛି ନାହିଁ ପାଏ

ଜାଣେ ଖାଲି ପ୍ରାଣ-ବନେ ବିହଙ୍ଗମ ଗାଏ ।

ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରୁ ସେ ଗୋ ଜୀବନ-ଦୋସର

ଜନମେ ଜନମେ ସହଚର ସେ ମୋହର ।

ପ୍ରାଣବନ ଅନ୍ତଃପୁରେ ଚିର-ବଧୂ ପରି

ଓଢଣାରେ ମୁଖ ଢାଙ୍କି,ଆଖି ଜଳେ ଭରି

କାହାର ବିରହେ ସେ ଯେ ଧରିଅଛି ତାନ,

ଏଡ଼େ ବୁକୁଫଟା ! - ମୋର ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ପ୍ରାଣ ।

ଯୁଗ-ଯୁଗ ଧରି ସେ ଯେ ବିଳପୁଛି ବସି

ନିଭୃତ ସେ ବନ କୋଣେ - ଦିନେ ମୁଁ ଭରସି

ପଚାରିନି, ହେ ବିଦେଶି, କାହିଁ କାନ୍ଦ ନିତି ?

କି ବାସନା, କାହାପାଇଁ ଏ ଗଭୀର ପ୍ରୀତି ?

ଜିଜ୍ଞାସାର ଅବସର ନାହିଁ ମୋର ମନେ

ଅବାଧରେ ଗାଇଯାଏ ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ବନେ ।

ତା ଲୋତକେ ସିକ୍ତ ମୋର ସମସ୍ତ ଜୀବନ

ଜନମେ ଜନମେ ତେଣୁ ସାଥୀ ବିହଙ୍ଗମ ।