ପରଜାପତି

         

ଉଡିଯାଏ ନିତି    ମୁଁ ପରଜାପତି

   ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ ଡେଇଁ

ଯେତେ ନଦୀନାଳ  ବନ ଉପବନ

    ସବୁତ ମୋହରି ପାଇଁ ।

ନଦୀକୂଳ ଧାରେ  ବାଡି ବଗିିଚାରେ 

    କରଇ ମୁଁ  ବିିଚରଣ

 ମନ ଥାଏ ଖୁୁସି ଉଡେ ହସି ହସି 

   ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର ଧନ ।

ଛାଡ଼ି ଅଭିମାନ    ନିନ୍ଦା ଅପମାନ

    ପିଏ ମୁଁ ଅମୃତ ଧାର

ରାଗ ଲୋଭ କ୍ରୋଧ  କରେ ମୁଁ ବିରୋଧ

    ମନେ ରଖି ସୁଵିଚାର  ।

ଡାକୁ ଥିଲା ଟୁନା  ହୋଇ ଏକମନା

    ଆସରେ ପରଜାପତି

ଖାଇବାକୁ ଦେବି   ପିଇବାକୁ ଦେବି

    ରହିବୁ ତୁ ସୁଖେ ଅତି  ।

କହିଲି ଯେ ମୁଁ ନା   କିିିଛିନାହିଁ ଊଣା

     ଯିବି ମୁହିଁ  କାହିଁ ପାଇଁ 

ଖୁୁସି ଅଛି ଏଠି    ବୁଲୁଛି ସବୁଠି 

     ତୁମ ପାଇଁ ବେଳନାହିଁ ।

ଧନ୍ୟ ପ୍ରଜାପତି   ଧନ୍ୟ କର୍ମ ପ୍ରୀତି

     ଶିିିଖାଅ ମତେ ଏ ସିିିଦ୍ଧି

ଧରେ ତୁମ ପାଦ   ଦିଅ ଆଶୀର୍ବାଦ

      ଜାଗି ଉଠୁ ଶୁଭବୁଦ୍ଧି   ।