ଏଇତ ନିଜକୁ ଚିହ୍ନିଲି

କି ମନୋରମ ଏ ସକାଳ,

ଅଚାନକ ଏତେ ନୂଆ କାହିଁ ଲାଗୁଛି

ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ପଡି ଚକ୍ ଚକ୍ ଦିଶୁଥିବା

ଏ କାନ୍ଥ ବାଡ , ଚିମିନୀରୁ ଉଠୁଥିବା ଧୁଆଁ

ମୋତେ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଦିଅ !

ରାସ୍ତା ଧାରେ ଫୁଲ ସଜା ଗଛ ପତ୍ର

ପାଖ ପଡ଼ିଆରେ ଶିଶୁଙ୍କ କୋଳାହଳ

ସବୁ ଆଜି କାହିଁ ନୂଆ ଲାଗୁଛି

ସବୁ କିଛି ତ ଥିଲା ଅଛି ବହୁତ ଆଗରୁ

ଏଇ ସହର, ଗଳି କନ୍ଦି, ପୋଖରୀ, ମନ୍ଦିର

ସବୁ ତ ମୋର କେବେଠୁ ନିଜର ତୁମେ ଜାଣ !

ଆଜି କାଇଁ ସବୁ ନୂଆ ନୂଆ ଲାଗେ ପୁଣି ଥରେ

ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି ମୁଁ ,

ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି ବୋଲି ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିବାକୁ ଯାଇ

ନିଜ ପାଖେ ନିଜେ ନିତି ହାରୁଥିଲି

ସବୁଠୁ ସୁଖୀ ବୋଲି ଭାବି ନିତି ଦୁଃଖୀ ହେଉଥିଲି !

ଆଜି ସତରେ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି

ଆଖିରୁ ମୋହାନ୍ଧର ପୁଟୁଳିଟା ଖୋଲି ଦେଲି

ବଞ୍ଚିବି ମନ ଭରି ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ

ମହାର୍ଘ ଭାବି, ମହାନ ଭାବି, ଶେଷ କ୍ଷଣ ଭାବି !