ବଞ୍ଚିବି ବଞ୍ଚିବି,ତାକୁ ବଞ୍ଚାଇବି

ସେଇତ ଦୁନିଆଁ

ଯେଉଁ ଦୁନିଆଁ ରେ

ତୁମ ଘର ମୋ'ଘର ।

ତୁମ ଘରେ ଜଳେ

ଲାଵଣ୍ଯ ପ୍ରଦୀପ

ମୋ'ଅଗଣା ଅନ୍ଧକାର ।

ତୁମ ପ୍ରଦୀପରେ

ଘିଅ ଢଳା ହୁଏ

ମୋ'ଦୀପ ଟି ଅନ୍ଧାରୁଆ ।

ଅନ୍ଧାରୁଆ ଦୀପେ

ଆଲୁଅ ଖୋଜି ମୁଁ

ହେଉଅଛି ନିରାଶ୍ରୟା ।

ତୁମେ ବି ଜନନୀ

କୋଳରେ ବଢ଼ିଛ

ମା ପଣତରେ ହସି ।

ଦିନ ବିତାଇଛ

ମମତା ମୟୀଙ୍କ

ହସି ହସି ଖୁସି ଖୁସି ।

କଥାରେ ଶୁଣିଛି

ସୁନ୍ଦର ସଂସାର

ଈଶ୍ୱର ଅଛନ୍ତି ଜଣେ ।

ତାଙ୍କ ଦରବାରେ

ପାତର ଅନ୍ତର

ଭାବି ପାରୁନି ମୋ' ମନେ ।

ଭାବି ମୁଁ ପାରୁନି

କେଉଁ ଅଭିଶାପ

କାହିଁକି ଲାଗିଛି ମୋତେ ।

ଦୁଆରେ ଦୁଆରେ

ରାସ୍ତାରେ ରାସ୍ତାରେ

ବିକଳେ ବଞ୍ଚୁଛି କେତେ !

ମୋ'ଆଖି ଆଗରେ

ଭୋଖିଲା ପେଟରେ

ସାନର ଦରଦ ଦେଖି ।

କେମିତି ମାଗିବି

ମୋ'ପାଇଁକି ଦାନା

ପାରୁନି ମୁଁ ତାହା ଶିଖି ।

ନୀରବ ନୟନେ

ମଥା ପାତି ଦେଇ

ମୋ'ଲୁହକୁ ଦିଏ ପିଇ ।

ବଞ୍ଚିବି ବଞ୍ଚିବି

ତାକୁ ବଞ୍ଚାଇବି

ସେ ଯେ ମୋର ସାନ ଭାଇ ।

ହେ ଠାକୁର ତୁମେ

ନୁହଁ ତ ନିର୍ଦୟ

ମୋ' ଦେହେ ଶକତି ଦିଅ ।

ବିବର୍ଣା ହୁଏ ମୁଁ

ବରଂ ସହିଯିବି

ସାନ ମୁହେଁ ସୁଖ ଦିଅ ।

ଜନମ ନେଇଛି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଅଛି

ନିଜ ପାଇଁ,ଆନ ପାଇଁ ।

ସଂଘର୍ଷ କରିବି

ସଂଗ୍ରାମୀ ସାଜିବି

ତାକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ।

ଈଶ୍ୱର ଦୁଆର

କରିବି ନିଜର

ମୋ'ମମତା ବାଣ୍ଟି ବାଣ୍ଟି ।

ଏଇତ ଜୀବନ

ମୋ'ଭାଗ୍ୟ ଲିଖନ

କଲି ମୁଁ ତୁମକୁ ସାକ୍ଷୀ ।