ନନାଙ୍କ ଆଖିଆ

ନନାଙ୍କ ଆଖିଆ

ସ୍ମୃତି ଚିତ୍ରପଟ ଚଳେ

ଚାଳିଶ ବରଷ ତଳେ

ନନା(ବାପା) ପିନ୍ଧୁଥିବା ଗାନ୍ଧୀ ଯୁଗର

ବର୍ତ୍ତୁଳ ଆଖିଆ ହଳେ ।

ନାସିକାର ଅଗ ଯାଏଁ

ରାମାନନ୍ଦୀ ଚିତା ଥାଏ

ବେକରେ ତୁଳସୀ ଦାନାର କଣ୍ଠୀ

ଫତେଇ ସାଙ୍ଗକୁ କାନ୍ଧରେ ଗାମୁଛା

ଯୌଥ କୁଟୁମ୍ବେ ଉଦାର ସେ ଦୃଷ୍ଟି କାଳେ ।

ତତ୍ତ୍ଵାବଧାନ ସାଥେ

ଚାଷ ହଳିଆଙ୍କ ହାତେ

ଦି'ହଳ ବଳଦ ଗୋଠେ ଗାଈ ଥାଉ

ବୋଉର ଅପାର ଯତନ ଭିତରେ

ଅଭାବ ନଥିଲା ସତେ !

ଧ୍ୟାନେ ପୂଜା ପାଠ କୁଟୁମ୍ବ ସମ୍ଭାଳି

କକା ,ପିଉସୀଙ୍କ ଭଲମନ୍ଦ ଭାଳି

ଆମ ପାଠପଢ଼ା ବୁଢୀ ମା'ଙ୍କ ଓଷ..

ଚର୍ଚ୍ଚାରେ କୁଣିଆ ସର୍ବଦା ସନ୍ତୋଷ ।

ପୋଷା ଜନ୍ତୁ ପାଇଁ ସେବା

ନିଇତି ସକାଳେ

କ୍ଷୀର ଘିଅ ଦୀପ ଦେଉଳକୁ ହୁଏ ନେବା ।

ଦୁଃଖ ଅସୁବିଧା କା'ର

ହୋଇଯାଏ ପ୍ରତିକାର

ରାଗ ଅଭିମାନେ ବୁଝାଇ ଶୁଝାଇ

ବୋହି ନେଲେ ସାରା ଭାର ।

ଖଜା ଖାଉଥିଲି ହସି

କକାଙ୍କ କାନ୍ଧରେ ବସି

ନଈ ଆରପାରି ଦୋକାନରୁ ଆଣି

ଘରେ ଯାଉଥିଲି ପଶି ।

ନନାଙ୍କ ଚକା ଆଖିଆ

ଆଖିରେ ଲଗାଇ ବାଡ଼ି ଖଣ୍ଡେ ପାଇ

ଅଭିନୟ କରି କାଳ କେବେ ସରି

କେଜାଣି କେମିତି ଏବେ ତ ଏମିତି

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ ହେଲି ଠିଆ ।

କେହି ନାହିଁ ପାଶେ ମୋର

ଏକାନ୍ନ ଏ ପରିବାର

ସାହା ଓ ଭରସା ପାଇଁ

ଆଶା ବି କି ଆଉ ନାହିଁ !

ପୁଅ ସାତ ସିନ୍ଧୁ ପାରେ

ଭାବନା ନଥିଲା ଯା'ରେ ,

ଯଉଥ ସେ ପରିବାର

ଅନୁଭବି ବାରବାର

ଅଜ୍ଞାତସାର ସେ କେବେ

ଆଖିଆ ତଳରେ ଏତେ ସାରା ଲୁହ

ବହଳ କାଚର ଭିତରୁ ଦେଖିଲେ

ଝାପସା ଦିଶୁଛି ଏବେ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା