ଅମର ପ୍ରେମ

ଶବ ଯେବେ ଯିବ ମଶାଣୀ ଭୂଇଁକୁ

ଆସିବୁ ଲୋ ପ୍ରିୟା ଧାଇଁ

ଜଳନ୍ତା ଯୁଇରେ ନ ଜଳି ମୋ ଶବ

ଥିବ ତୋର ବାଟ ଚାହିଁ

ଦୂରେ ଥାଇ ଯେବେ ଚାହିଁ ଦେବୁ ମୋତେ

ଯିବିଲୋ ପାଉଁଶ ହୋଇ

ମୁଣ୍ତ ଧୋଇ ପ୍ରିୟା ଗାଧେଇ ଆସିକି

ଯିବୁ ମୋର ଅସ୍ତି ନେଇ

ସମାଧି ମନ୍ଦିର ଗୋଟେ ତୁ ଗଢିବୁ

ଦେବୁ ମୋର ଅସ୍ତି ଥୋଇ

ସେଇ ସମାଧିରେ ରହିଥିବି ପ୍ରିୟା

ମୁଁ ଯେ ତୋର ବାଟ ଚାହିଁ

ଏଇ ଦୁନିଆଁର ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଟାରେ

ଲେଖି ଦେଇ ଯିବା ନାମ

ଯିଏତ ପଢିବ ସିଏତ କହିବ

ଏ ଥିଲା ଅମର ପ୍ରେମ

[ ପ୍ରେମ୍ କବି ଜଗବନ୍ଧୁ ସାହୁ ]

[ ଛଞ୍ଚାଣିଆ ପଲ୍ଲୀ ( ଗଞ୍ଜାମ ) ]