ଯତ୍ର ନାର୍ଯ୍ୟସ୍ତୁ ପୂଜ୍ୟନ୍ତେ

ଚିତ୍କାର ନ କରି

ଠିଆ ହୁଅ ତୁନି ହେଇ ,

ଲୁହ ଢାଳ,

କ୍ୟାଣ୍ଡେଲ୍ ଜାଳ,

ନିରବ ପ୍ରାର୍ଥନା କର

ଅମର ଆତ୍ମାର ସଦ୍ଗତି ପାଇଁ ।

କାମ ଶେଷ.......।।

କ'ଣ ମିଳିବ ଏ ହୋ ହାଲ୍ଲାରୁ, ନାରାବାଜିରୁ !

ଏତେ କାଢୁଆ ତ ନିଜେ ଖୋଜ,

ଘୋଷାଡି ଆଣି ବିଚ୍ ବଜାର ଉପରେ

ଜବ କରିଦିଅ ଷଣ୍ଢାସୁରର ମର୍ଦ୍ଦପଣିଆ ।

ମୁଁ ଜାଣେ ....ପାରିବନି ।

ଦୋଷ ଦବ ଭାଗ୍ୟକୁ ,

ସେ ଅଭିଶପ୍ତ ମୂହୁର୍ତ୍ତକୁ,

ସନ୍ଦେହ କରିବ ବିଚରା ଈଶ୍ବରଟିକୁ ,

ତା'ର ବା ଦୋଷ କ'ଣ !

ଦେଖ......

ଅତ୍ର ତତ୍ର ସର୍ବତ୍ର ମୁୂଖା ମାନଙ୍କ ରାଜୁତି

କେମିତି ଚିହ୍ନିବ କିଏ ହିନ୍ଦୁ, କିଏ ମୁସ୍ଲିମ୍ !

କେମିତି ଜାଣିବ କିଏ ଜେହାଦୀ, କିଏ କାଫିର୍ !

କେମିତି ବୁଝିବ ହସ ପଛରେ ଲୁଚିଛି ସଇତାନ୍ ,

ଭୟରେ ଏବେ ଆଲ୍ଲା ମିଆଁ ବି ଉଭାନ୍ ।

ଈଶ୍ବର ଆଲ୍ଲା ଯୀଶୁ ଏକ,

ମନ୍ଦିର ମସ୍ଜିଦ୍ ଗୀର୍ଜା ଏକ ତ

ଆସିଫା,ଅହଲ୍ୟା,ସୋଫିଆ ବି ଏକ ନା !

'ଯତ୍ର ନାର୍ଯ୍ୟାସ୍ତୁ ପୂଜ୍ୟନ୍ତେ

ରମନ୍ତେ ତତ୍ର ଦେବତାଃ ପରା ..... !

ଏବେ କୁହ.......

କେମିତି ପାଇବ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ,ଆଲ୍ଲାଙ୍କୁ,ଯୀଶୁଙ୍କୁ

ଯେଉଁଠି ଆଠ ବର୍ଷର ଆସିଫା କ'ଣ

ବାଦ୍ ପଡେନା ଆଠ ମାସର ଶିଶୁ !

କେମିତି ପାଇବ ନ୍ୟାୟ ....

ଯେଉଁଠି ମା' ଗର୍ଭରେ ବି

ଏକ ଭିନ୍ନ ବଳାତ୍କାରର ଶିକାର ହୁଏ ଭୃଣଟିଏ !

ଯାଅ , ଯାଅ

ବନ୍ଦ କର କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା,

ବନ୍ଦକର ରାଜନୀତିଆ ତାମ୍ସା ।

ଅନ୍ତତଃ ଶାନ୍ତିରେ ଶୋଇବାକୁ ଦିଅ

ଆସିଫାକୁ କବରରେ,

ସସ୍ମିତାକୁ ଶ୍ମଶାନରେ,

ସୋଫିଆକୁ କଫିନ୍ ଭିତରେ.....।

ଅନ୍ତତଃ ମୃତ୍ୟୁ ପର ବଳାତ୍କାରରୁ

ମୁକ୍ତ କର ସେମାନଙ୍କୁ ।।।

ଦୀପ୍ତିମୟୀ ବିଶ୍ବାଳ