ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆରାଧିନୀ

କହୁଛୁ କହ୍ନାଇ ଗଳା ରତ୍ନ ନେଇ

ବଂଶୀ ତୋ ଫେରାଇ ଦେବି

ସେ ବଂଶୀ ଗାଇବ ରାଧା ରାଧା ପଦ

କଳଂକିନୀ ମୁହିଁ ହେବି ।

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଆଉ ନଦେବି ।

ଯମୁନା କୁଳିଆ କଦମ୍ବ ମୂଳିଆ

ରାସ ମୁଁ ଶେଷ କରିବି ।୧।

ଆବାଳ ବନିତା ଯେତେକ ଗୋପୀକା

ସଭିଏଁ ତୋ ନାମେ ବାଇ

ଏକା ରାଧା କିଆଁ କଳଂକର ନିଆଁ

ମଥା ପାତି ସହୁଥାଇ ।

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଆଉ ନଦେବି ।

ଜଟିଳା କୁଟିଳା ଶାଶୁଘରେ ଭଲା

କେତେ ଗଂଜଣା ସହିବି ! ୨।

ଯମୁନା ଘାଟକୁ ପାଣି ଆଣିବାକୁ

ଆସେ ମୁହଁ ନିତି ପ୍ରତେ

ସେ ବଂଶୀର ସ୍ଵନ ଉଚ୍ଚାଟ ମୋହନ

ସହିବି ଅବା କେମନ୍ତେ ।

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଆଉ ନଦେବି ।

ଚନ୍ଦ୍ର ଶେଣା ପତି ଜଗି ବସୁଛନ୍ତି

କେଉଁଠି ଅବା ଲୁଚିବି !୩।

ମଥୁରା ହାଟକୁ ଦଧି ବିକିବାକୁ

ନଗଲେ ନସରେ ଦିନ

ବାଟରେ ଘାଟରେ ତୁ ଜଗି ବସିଲେ

ବଣିଜେ କି ଲାଗେ ମନ !

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଆଉ ନଦେବି ।

ଏତେ ଗୋପୀ ଥାଉ ରାଧା ରାଧା ହେଉ

ଲାଜେ କି ପାଷାଣୀ ହେବି !୪।

କଂକଣ ହସ୍ତର ଗଳା ରତ୍ନ ହାର

ସେସବୁରେ ନାହିଁ ଆଶ

ମୁରଲି ବଜାଇ କରୁ ତୁହି ବାଇ

ସଂସାର ଲାଗଇ ବିଷ ।

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଆଉ ନଦେବି ।

ରାଣ ଦେଲି କାହ୍ନା ଆଉ ତୁ ବଜାନା

ଯମୁନାରେ ଦେବି ଝାସ ।୫।

ପୂଜାରିଣୀ ମୁହିଁ ପ୍ରଭୁ ମୋର ତୁହି

ସେ କଥା ତୁ ଭଲେ ଜାଣୁ

ମୋତେ ନିନ୍ଦା ହେଲେ ପ୍ରଭୁ ପଣେ ଭଲେ

କଳଂକ ଲାଗିବ ତେଣୁ ।

କାହ୍ନୁରେ ! ବଂଶୀ ତୋ ଫେରାଇ ଦେବି ।

ମୁହିଁ ଅସରଣ ତୋ ପାଦେ ଶରଣ

ଆରାଧିନି ଭାବେ ସେବି ।୬।

-ବିଶ୍ଵେଶ୍ୱର ମାଝୀ-